Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 26

26
SKTNFAXI
eins og Ha'waiibúa, eru liægir, lireyfingarnar mjúkar
og liðandi, og virðast vera gerðar algerlega fyrir-
hafnarlaust. Dansar sumra Afríkuþjóðflokka eru afl-
ur á móti mjög kröftugir, innihalda ýmis konar stökk,
hlaup og hopp; sem líkjast mest því, sem hægt væri
að lýsa með orðinu berserksgangur.
Meðal binna ólíkustu frumstæðra dansa má finna
þetta sameiginlegt: Dansarnir eru yfirleitt einfaldir
að gerð, samanstanda af fremur einföldum hreyf-
íngum, en hrynjandin er flókin. Hreyfingarnar eru
oftast nærri jörðinni, þ. e. a. s. það er dansað á öll-
uin fætinum og oft með bognum bnjám. Tástöður,
öklaréttur og kyrrstöður þekkjast ekki. Til aðstoðar
dansinum voru einkuin notaðar trommur, bringlur,
klapp, köll eða söngur.
Þróunarsögu dansins er ekki liægt að rekja með
beinum línum. Lita má á dansa frumstæðra þjóða sem
trjástofn, sem síðar greinist í stærri og smærri grein-
ar. Sú grein, sem stærst er og fvrst virðist hafa greinzt,
eru hinir svonefndu þjóðdansar, þ. e. a. s. dansar sem
ungir og gamlir dansa, dansar sem bver kynslóð lærir
af annarri, oftast án sérstakrar kennslu. Þessir dansar
líkjast oft dönsum frumstæðra manna bvað efni snert-
ir og einnig eru þeir dansaðir af hóp sem þeir.
Fornleifar Egypta og Grikkja sýna, að almennings-
dansar, þjóðdansar, voru dansaðir í báðum þessum
löndum. Auk þjóðdansa var þróun lisldans tvímæla-
laust á mjög báu stigi bjá þessum þjóðum. Talið er,
að Grikkir hafi orðið fyrir áhrifum frá Egyptum, en
þótt fornleifar sýni fjölda dansara, er ekkert vitað
um, bvernig breyfingarnar voru. Fróðir menn álíta
samt, að gríslci listdansinn hafi verið miklu mýkri en
egypzki dansinn, og sérstök áherzla hafi verið lögð
á fegurð lireyfinga.
Litið er vitað um dansþróun á fyrstu árum kristn-
ínnar annað cn það, að trúarbrögðin leýfðu litla til-