Skinfaxi

Árgangur

Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 57

Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 57
SKINFAXI 57 Steján f^unófjaon, Seruitö&um : Bókasöfn uiignieiinafélagit lslendingar eru bókaþjóS. Stundum hafa þeir verið nefndir Kókalaus bókaþjóS, en nú er meira talaS um bókaflóS. ÞaS er kunnugt af sögum, — enda muna elztu menn þá tima, a’ð lílið var um bækur og ólikt því, sem nú er. Ahugi fyrir bókum hefur þó jafnan veriS til lijá íslend- ÍD.gum flestum, og því var eðlilegt, a'ð ungmennafélögin teldu Það lilutverk sitt að eignast bókasöfn handa félagsmönnum til afnota. Hafa þau bætt úr brýnni þörf, þvi fullyrða má, að niun minna hefSi veriS um bókalestur á íslenzkum sveita- heimilum undanfarna áratugi, ef bókasöfn ungmennafélaganna hefðu ekki verið til. Nú er sú breyting á orðin, að meira er um bæltur, og margir einstaklingar sjá sér fært að kaupa meira af bókum en áður var. Ungmennafélögin munu þó enn vera aðalbókakaupandinn i mörgum sveitum landsins, og fá þau til þess allmikinn styrk af opinberu fé, eins og nauðsynlegt er. Það eru þvi þau, sem miklu geta ráðið um það, hvers konar bækur æskufólkiS les helzt. Nú er það svo, að bækur eru mjög misjafnar að gæðum; sumar góðar, aðrar gagnslausar, en margar vondar, og geta veriS skaSIegar fyrir unglinga. Það liefur t. d. vei’ið sagt frá þvi i fréttum, að piltur einn, sem tekinn var fastur fyrir þjófnað, skýrði frá því, að hann hefði farið að iðka slíkt vegna þess, hve hrifinn hann varð af sögum um slynga þjófa, sem alltaf sluppu undan lögregl- unni. Þannig getur lestur slæmra bóka leitt æskuna á glapstigu. Ungmennafélögin liafa hér miklu lilutverki að gegna; og góða aðstöðu til að hafa áhrif á lesefni fólksins, með þvi að hafa aðallega í bókasöfnum sinunx þær bækui’, sem eru hollar til lestrar og hafa göfgandi áhrif á ómótaða unglinga. Það er þannig með líkamlega fæðu, að ekki er það ávallt það gómsætasta, sem mestan líkamsþroska veitir, og sumir verða sólgnir í eiturnautnir, sem hafa skaðleg áhrif á likam- ann. Ekki eru ósvipuð áhrifin, senx bókalestur getur liaft á fólk, þvi glæpamanna-, morð- og draugasögur geta haft svipuð álxrif á hugsunarliáttinn sem eiturnautnir á líkamann. Þær auka
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Skinfaxi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skinfaxi
https://timarit.is/publication/334

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.