Skinfaxi - 01.04.1949, Qupperneq 27

SKINFAXI
27
t»reylni í dansi og bönnuðu liann jafnvel alveg. Einu
heimildirnar, sem áreiðanlegar mega teljast frá ])ess-
ura tíma, eru skráðar í sögu kirkjunnar. Þar er getið
um dansa, sem dansaðir voru í kirkjunum eftir lof-
söngvum. Síðar þróuðust þessir dansar áfram, og er
álitið, að sjónleikir um kirkjulegt efni og kraftaverka-
leikrit séu sprottin frá kirkjudönsunum. Allt bendir
til þess að þrátt fyrir bann kirkjunnar bafi almenning-
ur dansað áfram sína fornu dansa, t. d. til tryggingar
góðri uppskeru á gamlan og öruggan bátt. Það má
því álíta, að þrátt fyrir lagafyrirmæli og bann hafi
þjóðdansar ætíð lifað meðal fólksins.
Eftir þvi, sem nær dregur nútíðinni, eru heimildir
gleggri og munu þjóðdansar siðari lxluta miðalda ha'fa
verið svipaðir þeim dönsum, sem nú finnast viða á
meginlandi Evrópu. Meðal einstakra þjóða eða þjóð-
flokka hafa dansarnir þróazt án mikilla utanaðkom-
andi áhrifa og má líta á ]iá sem séreinkenni þjóðar-
innar. Þessa dansa mætti kalla þjóðardansa (sbr.
þjóðariþrótt) til aðgreiningar frá þjóðdönsum. Sem
dæmi um þjóðardansa má nefna færeysku dansana,
scm skottísar, polkar og erlendir þjóðdansar hafa
ekki bitið á.
Yfirleitt hafa þjóðdansar verið fremur óstöðugir í
rásinni og er það mjög eðlilegt, þar sem ferðamenn
kynnast nýjum dönsum á ferðalögum sínum, og flytja
síðan dansana eða áhrif frá þeirn til sins eigin lands.
Mörg dæmi má nefna þessu til sönnunar en hér skal
aðeins minnzt á eitt. Varsovienna nefnist dans, sem
nú er dansaður viða í Evrópu og Ameríku. Þessi dans
hefur verið talinn sænskur að uppruna, en sérfróðir
menn deila um, hvort hann sé upprunalega pólskur
eða franskur.
.Tafnvel þótt þýðing þjóðdansanna sé löngu gleymd
og grafin, eru dansarnir dansaðir áfram kynslóð fram
af kynslóð, oftast vegna ánægjunnar, sem fclsl i hreyf-