Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1965, Side 2

Hér sjást miSin, sem um getur í draumnum. StaSurinn, sem örin bendir á,
aS Straumnesi, er sá sem skipiS liggur á og ég missti trolliS á 65 föSmum.
DRAUMUR,
Eftir Nikulás Kr. Jónsson, skipstjóra.
Það var um vorið 1829 í byrj-
un maí. Ég var þá nýorðinn skip-
stjóri á b.v. Otur. Það var eitt-
hvað tregt við Jökulinn, og ferð-
inni því heitið vestur á það gjöf-
ula mið Halann, sem þá var
nærri óbrigðull að gefa eitthvað,
en gat verið vafasamur á salt-
fiskveiðum, þegar ekki mátti
hirða ufsa.
Það var álit eldri skipstjór-
anna, að það þýddi ekki að fara
á Hornbankann fyrr enn undir
miðjan maí, sama var með vel-
þekkta bleiðu í þá tíð, sem kallað
var á Miðvíkunum, ofarlega og
austan til í djúpinu. Þar var oft
bezta ufsaveiði og vel af þyrsk-
hngs-kóðum í bland, svo ekki
dugði að fara þangað.
En vel minnugur þess, sem
eldri skútuskipstjóri að vestan
sagði mér, að það væri óbrigðul
slóð fyrir þorsk fyrir vestan
djúpið. Þetta mið kallaði hann að
vera um Spillirinn og út á sund-
um.
Þetta þarf víst nánari skýring-
ar við, sérstaklega fyrir sunn-
lenzka drengi, eða aðra en Vest-
firðinga.
Spillirinn var keilumyndað fjall
í Súgandafirði, sem gekk undir
og undan Geltinum, eftir því
hvort maður færðist austur eða
vestur. Sundin eru þrjú, og eru
þau sunnan í kögrinu og líta út
eins og skálar í hlíðinni og koma
fram undan Straumnesinu, þeg-
ar farið er út frá landinu. Ég
hefi grun um að Vestfirðingar
noti annað nafn meira um þessi
austur mið og kalli það að vera
úti á hlíðum, sem eru hamrabelti
á milli sundanna, en það breytir
engu, ef einhver vildi reyna
þarna.
Ég fór nú þangað í þetta sinn,
en fór þaðan reynslunni ríkari,
ég stoppaði á Kögurtrýninu, en
svo var það kallað, þegar yddi á
VlKINGUR
282