Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1965, Blaðsíða 3

Kögrinu, og á uppsíðuna Spillir-
inn ljósan og kastaði þar.
Þarna kastaði ég, og togaði út
og hélt mig á 50 og 55 föðmum,
ég hífði upp þegar yddaði á
þriðja sundi og fékk ágætan
ásláttarpoka af hreinum þorski.
Þegar kom á þriðja sund var far-
ið að segja að komið væri fram
á björg eða björgin fram.
Jæja, ég kastaði upp um aftur.
Það var eitthvað minna þarna.
Var ég að snúast á 50 til 60
faðma dýpi í heilan sólarhring og
fékk skiptipoka og poka. Ég tog-
aði lengi, li/2 til 2 tíma, svo
þetta var ekki fjörugt, og lítið
spennandi, en var þó betra en
ekkert, því það var hreinn þorsk-
ur. Við fengum fréttir af skip-
unum, sem á Halanum voru, og
sögðust þeir fá 3 og 4 poka af
blönduðum fiski. Þetta hljómaði
ekki illa, en undir þeim kringum-
stæðum að mega ekki hirða nema
þorsk, gátu þetta orðið vafasöm
skipti, og á því sem við fengum,
þar sem við vorum. Það var þó
ekki sama hver sendi út bland-
aða fiskinn.
Mér leiddist þessi tilbreyting-
arlausi poki eftir 1 1/2 til 2 tíma,
sem togað var, og kippti því út
á Hala. Það var blíðskaparveður.
Við köstuðum fyrir vestan
Krykkju og toguðum á öllu því
togfæru dýpi, sem þá þekktist og
klárt var talið. Þá voru dýptar-
mælar óþekktir, en við slangruð-
um þarna á öllu dýpi, en eftir-
tekjurnar voru litlar hvað þorsk-
inn snerti. Við fengum poka-talið
í fullum mæli, en það var aðal-
lega ufsi og karfi, en því urðum
við að fleygja í þá tíð.
Nú þegar þetta er skrifað,
kveður við annan tón. Það sem
við urðum að moka út, og losa
okkur við úr fullum trollum fyr-
ir utan borðið, án þess að taka
það inn, er nú að verða það eftir-
sóknarverðasta, eins og stórufs-
inn og jafnvel karfinn líka.
Af tvennu lélegu var betra upp
á sundum, og ákvað ég að kippa
þangað aftur. Mér fannst heldur
snemmt að fara á Hornbankann.
Það var sama bjarta og góða
Nikulás Kr. Jónsson
veðrið. Ég kallaði á Kristinn
Magnússon, sem var stýrimaður
minn, og bað hann að vera uppi
og láta mig vita þegar við vær-
um komnir á okkar fyrri slóðir.
Ég fór niður og steinsofnaði. Á
leiðinni upp dreymir mig að við
séum að toga á sundunum, mér
þótti við vera að hífa upp, og
þegar trollið kom upp, fannst
mér belgurinn flengrifinn. Það
tók nokkurn tíma að laga það,
við toguðum með stjórnborðs-
trolli, og þar sem lögn var, þurft-
um við að snúa til stjórnborða til
að opna það, áður en því var
slakað út. Þetta var kallað á tog-
aramáli, að skvera trollið og var
það komið frá Bretum, eins og
heiti á flestum hlutum um borð
í togara, og var það eðlilegt, þar
sem þeir vönu menn, sem um
borð voru á fyrstu togurunum,
höfðu siglt á brezkum togurum,
og haldast þessi ensku nöfn á
hlutunum en þann dag í dag.
Ég sný mér að draumnum aft-
ur. Mér fannst ég ætla kasta aft-
ur og snúa í stjórnborða, en þá
var komið bobb í bátinn. Það var
kominn grænn togari upp á
stjórnborða-kinnung og á honum
stóð nafnið Leifur Heppni. Ég
gaf merki með flautunni að ég
þyrfti að berja í stjór, en mér
fannst í svefninum að hann ætl-
aði alls ekki að víkja. 1 því kom
Kristinn niður og sagði að við
værum komnir upp á annað sund.
Ég spurði hann hvort nokkur
togari eða annað skip væri hér
og kvað hann nei við, ég sagði
honum því næst drauminn og
hvernig ég réði hann og til þess
þurfi nú ekki mikla skarp-
skyggni, ég sagði að við myndum
fá fisk út á rifna trollið, en ef
við köstuðum aftur, þá myndum
við festa í Leifi Heppna og að
líkindum missa trollið, þar sem
hann þrjóskaðist við að víkja.
Var Kristinn mér sammála
hvað ráðninguna snertir. — Ég
sagði honum að hífa trollið út
fyrir og fór upp á eftir honum.
Ég kastaði uppum á 55 föðmum
og togaði upp á fyrsta sund.
snéri þá öfugt á það eða til bak-
borða og togaði út um aftur á 60
fðm. þar til annað sund var
að hverfa og hífði þar upp. Það
voru þrír góðir pokar, síðasti á-
sláttur, allt ljómandi þorskur, en
úr síðasta pokanum kom selur,
sá eini, sem ég hefi um æfina
fengið, en á því kvikindi hefi ég
megna ótrú í vöku og svefni.
Ekki bætti það úr skák að
kasta aftur, að fá selinn í holinu,
og var þó ekki á óhuginn bæt-
andi eftir drauminn. — Ég bað
strákana að henda kvikindinu
eins langt og þeir drægju og var
það gert. Ég kallaði til piltanna
að taka upp í vængina. Ég lá úti
í brúarglugganum og var að
horfa á þorskinn, en setti ekki af
stað, mig gerði bæði sárt og að
klæja að yfirgefa þetta fiskirí.
Um sama leyti kemur Kristinn
stýrimaður upp til mín og segir:
— Ætlarðu að láta drauminn
aftra þér frá að kasta aftur. Þú
færð hvergi svona gott fiskirí.
—• Það er alveg sama. Við lend-
um bara í Leifi Heppna ef við
köstum aftur og ég er sannfærð-
ur um að við missum trollið, þar
sem við fengum þetta selkvik-
indi í trollið. Það getur ekki
góðri lukku stýrt. Þá sagði Krist-
inn:
— Það getur ekki verið að
Leifur Heppni hafi verið kominn
hingað upp. Hann var á Halan-
um, þegar veðrið skall á.
VÍKINGUR
283
m