Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1965, Qupperneq 60

verði verið og reynt að gjörnýta
alla möguleika til að fyrirbyggja,
svo sem í mannlegu valdi stendur,
öll slys og þar af leiðandi mann-
tjón. — Því fámennari sem þjóðin
er, verður henni af beinum efna-
hagslegum ástæðum dýrmætara
hvert mannslíf. — Þar á undan kem-
ur þó ávallt sú staðreynd, að hið
glataða mannslíf kemur ómælanleg-
um vanda og erfiðleikum yfir að-
standendur, sem aldrei er hægt að
bæta að fullu — þótt e.t.v. megi
draga úr sárasta sviðanum, með
stórlega bættum fjárhagslegum
tryggingum, sem átt hafa sér stað
á undanförnum árum.
Vegna legu landsins og sem ey-
lands og einhæfra útflutningsaf-
urða, mun engin þjóð meira eiga
undir því komið að hafa ávallt á að
skipa djörfum og dugmiklum fiski-
og farmönnum.
Það hefur lengi komið erlendum
mönnum einkennilega fyrir sjónir,
að mögulegt væri að viðhalda sjálf-
stæðu þjóðfélagi, með innan við 200
þús. manns í hlutfallslega stóru og
harðbýlu landi hér norður á hjara
veraldar. Þjóðhags- og þjóðskipu-
lagsfróðir menn, hafa ekki fengið
þetta spurningardæmi sitt til að
ganga upp.
Það, að þetta hefur þrátt fyrir
allt tekist, er að sjálfsögðu engu
einu atriði í þjóðfélagsbyggingunni
að þakka. — Hér kemur margt til,
sem of langt mál yrði hér upp að
telja.
Hvað efnahagslegri afkomu þjóð-
arinnar líður, sem með hverri þjóð
hlýtur ávallt að verða ein af höfuð-
undirstöðunum undir þvi, að menn-
ingarlíf geti þróast, þá hljóta menn
að staðnæmast við þær staðreyndir,
að um og yfir 90% allra útflutn-
ingsafurða þjóðarinnar, er fiskur og
fiskafurðir. öllum þessum afurðum,
ásamt því, sem út er flutt af öðr-
um afurðum, er komið á erlendan
markað með farskipunum.
Ekki kemur mér til hugar að
halda því fram, að ekkert annað
þurfi til að koma, til að fyrrgreint
dæmi gangi upp. Slík fullyrðing
væri einnig röng, — en vart verður
það talið ofmælt, þótt sagt sé, að
störf þeirra, sem hér koma við sögu,
fiski- og farmanna, hafi verið og
verði enn um ófyrirsjáanlega fram-
tíð einn af of fáum, en veigamestu
burðarásum íslenzks þjóðfélags, —
ein af ráðningum þeirrar gátu, að
hér þrífst sjálfstætt þjóðfélag, þrátt
fyrir, að stundum virðist svo sem
þjóðin sé sjálfri sér sundurþykk, m.
a. í stjórnmálum landsins.
Af framansögðu má ljóst vera,
hver nauðsyn þjóð vorri er á því að
eiga ávallt á að skipa í hvert rúm
þessara mikilvægu starfa, sínum
beztu sonum. — Hver væru þau af-
rek, sem þar hafa verið unnin, ef
svo væri ekki ? Hið sama mun gilda
um framtíðina.
Ég á þá ósk bezta til samtaka
ykkar nú, við upphaf þessa þings,
að ykkur megi takast að styrkja
þennan nauðsynlega burðarás þjóð-
félagsins, — öllum til heilla.
Ég get ekki stigið svo úr þessum
ræðustól, að ég persónulega ekki
þakki innilega fyrir hlý orð, sem í
málgagni ykkar, Sjómannablaðinu
Víking, hafa verið látin falla í minn
garð í tilefni starfsskipta minna nú
um sinn.
Að lokum vil ég leyfa mér að
vænta góðrar samvinnu við samtök
ykkar í væntanlegum samskiptum,
þann tíma, sem ég kem til með að
vinna að þessum málum, og hefi ég
rökstuddar vonir um að það geti
tekist, og byggi það á þeim kynn-
um, sem ég hefi af forystumönnum
ykkar áður haft.
Að svo mæltu færi ég ykkur í
nafni ríkisstjórnarinnar, beztu
heillaóskir í störfum þessa þings, og
að framtíðarverkefnum samtak-
anna.
I stjórn Farmanna- og fiskimannasambands Islands
næsta kjörtímabil voru kjörnir:
Guðm. H. Oddsson, forseti.
Meðstjórnendur:
Árni Þorsteinsson
Böðvar Steinþórsson
Guðmundur Pétursson
Henry Hálfdansson
Jón S. Pétursson
Karl Magnússon
Sverrir Guðvarðsson
örn Steinsson
340
VlKINGUR