Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1989, Side 20

I verum
„Hér koma skipstjórarn-
ir á sunnudagsmorgn-
um og þá er oft fjör
hérna“, segja vertarnir á
kaffihúsinu á hafnar-
bakkanum.
eru ekkert á því aö gefast upp í
Ólafsvík.
Ég labba upp bryggjuna og
ákveð að fá mér kaffi við höfn-
ina. Hér er kaffihús á hafnar-
bakkanum, þar sem sjómenn
koma saman og ræða málin.
Þeir sem reka staðinn, Sigurð-
ur Arnfjörð og Þórir Ríkharðs-
son, reka einnig,, Sjóbúðir",
sem er gistiheimili staðarins.
„Hér koma skipstjórarnir á
sunnudagsmorgnum,“ segja
þeir, „og þá er oft fjör hérna.
Það er árstíðabundið hvenær
við opnum á morgnana, það fer
eftir þörfinni. Þegar brælir eru
efnahagsmálin leyst hérna. Þá
er oft mikill hávaði og barið í
borðin. Það er ekki laust við að
okkur hafi dottið í hug að fá
sterkari borð. Stundum lendum
við í því að vera kallaðir sem
vitni, þegar hart er deilt. Við
höfum rekiö þetta í rúmt ár og
störfum eftir þörfinni hverju
sinni. Á sumrin eru margar að-
komutrillur hérna og við sjáum
þeim fyrir mat á sjóinn.“
Upp um veggi hjá þeim fé-
lögum hanga myndir af bátum.
Það eru gjafir frá þakklátum
viðskiptavinum, hver gefur
mynd af sínum bát. Þetta er
táknrænt fyrir lífið hér í Ólafs-
vík, sem allt snýst um skip og
sjó, eins og skáidið sagði. Skip
og sjó, sem þessi þjóð lifir á.
Helga Elísdóttir, Gilsbakka á Hellissandi hef ur prjónað á annað þúsund peysur á sjómennina á Snæfellsnesi. Þeir tala
um að þær séu svo fisknar að réttast sé að fá hana til að prjóna trollið.
20 VIKINGUR