Náttúrufræðingurinn - 2003, Qupperneq 34

Náttúrufræðingurinn
14. mynd. Skógarkerfill í lúpínubreiðum í hlíðum Esju við Mógiisá á Kjalarnesi sumarið 2003. Kerfillinn hefur lagt undir sig eldri
hluta breiðnanna. - Anthriscus sylvestris, another recently introduced species in Iceland, overtaking old patches ofNootka lupin in
SW Iceland in the summer of2003. Ljósm./Photo: Sigurður H. Magnússon.
umhverfisráðuneytið út reglugerð
árið 2000 (583/2000) um innflutning,
ræktun og dreifingu útlendra
plöntutegunda. Ætla verður að lögin
og reglugerðin geti haft áhrif á dreif-
ingu og nýtingu lúpínunnar.
Að okkar dómi er lúpína helst
fallin til landgræðslu á víðáttumikl-
um melum og söndum. Hana ætti
ekki að nota þar sem melablettir eða
rofsár eru í landi sem er að mestu
gróið. Þar er hætta á að hún leggi
undir sig land með fjölbreyttari
gróðri en þeim sem fylgir henni.
Þegar eru dæmi um slíkt hér á landi
og má þar nefna Kvísker í Öræfum,
þjóðgarðinn í Skaftafelli, útivistar-
svæði Reykjavíkurborgar og Hrísey
á Eyjafirði (Borgþór Magnússon
1997, Hörður Kristinsson 1997, Þór-
unn Pétursdóttir 2002). Það er því
mikilvægt að sýna aðgát áður en
lúpínu er dreift á ný svæði svo ekki
fari meira forgörðum en vinnst með
því að nota hana. Nauðsynlegt er að
þeir aðilar sem eru leiðandi í land-
græðslu, skógrækt og náttúruvernd
hér á landi móti stefnu og gefi út
leiðbeiningar um meðferð og dreif-
ingu lúpínunnar.
SUMMARY
Effects of introduced Nootka lupin
(Lupittus nootkatensis) on plant
succession in Iceland
Nootka lupin has been used in land
reclamation in Iceland for 50 years. We
studied the effects of the species on
vegetation and soil at 15 sites, where the
lupin had grown for 10-40 yrs and
colonized barren eroded areas, braided
river beds, partly vegetated mossheaths
and denser dwarf-shrub heaths. In
southern Iceland, where annual
precipitation is 900-3400 mm, the lupin
plants were relatively tall and formed
dense patches. In northern Iceland,
where annual precipitation is 500-800
mm, the lupin was lower and the
patches were open in the driest areas. At
sites where the lupin formed dense,
long-lasting patches the vegetation
developed towards a forb-rich grass-
land. Species richness was, however,
greatly reduced within the patches
compared to adjacent control sites. The
effects of the lupin were generally grea-
ter in the southern area and the vegeta-
tion of old patches was rather uniform.
It was more diverse in the drier north
where the lupin had less effect on
110