Náttúrufræðingurinn - 1997, Qupperneq 54

Ormskríkju hættir sennilega ekki svo
mjög til að flækjast út yfir Atlantshaf en
eins og fram kom hér að framan liggja
farleiðir aðeins i litlum mæli með strönd-
um. Hún hefur þó fundist þrisvar sinnum á
Grænlandi, þ.e. í ágúst 1840, árið 1898 og
haustið 1991 (Boertmann 1994). Miðað við
farleiðir í Bandaríkjunum gaf Robbins
(1980) tegundinni furðu háan líkindastuðul
eða 3,04 og er hún í 15. sæti listans. A
Bretlandseyjum hefur hún þó ekki fundist
nema fjórum sinnum, tveir fuglar 6.-20. og
24. september 1975 á Fair Isle við
Hjaltland, sá þriðji á Orkneyjum 5.-7.
september 1982 og sá fjórði á St. Kildu við
Suðureyjar 20. september 1995 (Dymond
o.fl. 1989, Rogerso.fi. 1996). Þá hefur hún
sést einu sinni í Færeyjum, 21.-28. sept-
ember 1984 (Boertmann o.fl. 1986). Fyrsta
ormskríkjan i Evrópu fannst þó hér á landi
en tegundin hefur ekki sést hér síðan.
1. Hallbjamareyri í Eyrarsveit, Snæf, fundin
nýdauð 14. október 1956 (imm RM5578).
Svava Guðmundsdóttir.
Ormskríkja sýnir ekki sama mynstur
austan Atlantsála og aðrar skríkjur, en hún
er þar mun fyrr á ferðinni. Bresku
ormskríkjurnar og sú færeyska sáust allar í
september, en sú islenska fannst nokkru
seinna eða um miðjan október. Hún fannst
nýdauð en að sjálfsögðu er ekki vitað
hvenær hún kom til landsins. Þá er og
algengast að skríkjur berist til suðvestan-
verðra Bretlandseyja. Það á ekki við um
ormskríkjur, sem hafa allar fundist á mun
norðlægari slóðum, þ.e. á Suðureyjum (St.
Kildu), Orkneyjum, Hjaltlandi, Færeyjum
og íslandi.
Fléttuskríkja (Parula americana)
Fléttuskríkja (3. mynd) er heldur suðlægari
varpfugl í N-Ameríku en aðrar skríkjur sem
borist hafa til íslands. Hún verpur aðeins
syðst í Kanada, frá suðaustanverðu Mani-
toba í vestri og austur til Nova Scotia. Hún
nær ekki til Nýfundnalands. Hins vegar
verpur hún um gjörvöll austanverð
Bandaríkin, suður til Mexíkóflóa og allt
3. mynd. Fléttusknkja (Parula americana).
Ljósm./photo B. Dyer/Comell Lab. of Or-
nithology.
vestur að sléttunum miklu. Vetrarstöðvar
ná frá Flórída og Bahamaeyjum suður um
Mexíkó og Mið-Ameríku til Nicaragua,
Antillaeyja og Barbados. Fléttuskríkja er
skógarfugl sem oftast byggir hreiður í
fléttum á trjástofnum, oft í töluverðri hæð.
Á fartímum sést hún nánast hvar sem er og
er þá oft áberandi í húsagörðum. Farflug
fléttuskríkju hefst nokkuð snemma, eða
þegar síðla sumars.
Fléttuskríkja hefur sést fjórum sinnum á
Grænlandi, árið 1857, í ágúst 1900, október
1952 og september 1992 (Boertmann
1994). Hún er nú orðin þriðja tíðasta
skríkjutegundin í Evrópu þrátt fyrir að hafa
lent heldur aftarlega á lista Robbins (1980),
eða í 23. sæti með stuðulinn 1,33. Á
Bretlandseyjum sást hún fyrst árið 1966 en
til ársloka 1995 hafði hún sést þar 16
sinnum, í öll skiptin á suðvestanverðum
eyjunum og írlandi. Þar hefur hún aðeins
sést á haustin, á tímabilinu 25. september
til 26. nóvember, langflestar í október
(Dymond o.fl. 1989, Rogers o.fl. 1990,
1993, 1996). Kunnugt erum tvær sem hafa
náð alla leið til Ouessant-eyju við
vesturstönd Frakklands, 17.-27. október
1987 og 21. október 1995 (Dubois o.fl.
1988, 1996). Á íslandi hefur lléttuskríkja
sést sjö sinnum, en það er furðu oft ef litið
er til þess að hún hefur aldrei sést á
norðanverðum Bretlandseyjum.
164