Náttúrufræðingurinn - 1934, Qupperneq 6

52
NÁTTÚRUPR.
1. Equisetum silvaticum L. Skógarelfting (I. Ó., Sk. 1925
—26, bls. 46).
Greining:
A. Gróbæru og grólausu stönglarnir mismunandi, að minnsta kosti
í byrjun, gróbæru stönglarnir móleitir, laufgrænulausir. Grein-
arnar óholar. Sbr. Fl. ísl., bls. 8.
a. Gróstöngullinn ber greinar ofan til.
1. Slíðrin með mörgum, 10—20, mjóum, hvössum, grænum
tönnum. Stöngulgreinar þrístrendar, greinast ekki. —
Equisetum pratense.
2. Slíðrin með fáum, flest 6, breiðum, snubbóttum, rauð-
brúnum tönnum. Stöngulgreinarnar greinast á ný. E.
silvaticum.
b. Gróstöngullinn ógreindur. E. arvense.
Lýsing:
Gróstöngulslíðrin trektlaga, stór, græn að neðan, en móleit að
ofanverðu, með fáum, 3—6, snubbóttum, breiðlensulaga tönnum,
rauðbrúnum á litinn. Axið rauðbrúnt. Gróstöngullinn er venjulega
rauðbrúnn á lit með grunnum rákum og vísi til greina við efstu
stöngulslíðrin. Grólausi stöngullinn með Ijósgrænum slíðrum, rauð-
brúnum tönnum eins löngum eða lengri en slíðrið sjálft, loða þær
oft saman. Axlaslíðrin við greinfæturna stutt, rauðbrún. Grein-
arnar láréttar eða oftar niðursveigðar, 4—5-strendar. Þær bera
3-strendar kransstæðar smágreinar, sem stundum greinast á ný.
Greinaslíðrin 3—4-tennt með löngum, allaga, útstæðum tönnum.
Vex helzt í skóglendi.
Galtarhryggur í Heydal NV. I. Ó.
2. Isoetes lacustre (L.) Dur. Vatnalaulcur (St. Std.).
Greining: Sbr. Fl. Isl., bls. 15.
1. Stórgróin slétt. Isoetes lacustre.
2. Stórgróin göddótt. I. echinospora.
Lýsing:
Blöðin dökkgræn, allstinn, stuttydd, upprétt eða oftar lítið
eitt útsveigð. Stórgróin gráleit gaddalaus, en með netlaga ójöfn-
um á yfirborðinu. Á álftalauk (I. echinospora) eru stórgróin hvít,
og plantan öll ljósleitari og fíngerðari en vatnalaukur.
3. Potamogeton praelongus (Wulf). Langnykra (I. Ó., Sk.
1927—28, bls. 39).