Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 38

NÁTTÚRUPR.
84
hlíðum jökulsins, lík af manni. Reyndar var líkið höfuðlaust,
en kunnugum, er að komu og þekkt höfðu baróninn, bar saman
um, að líkið væri af honum. Og árið eftir fannst svo höfuðið
af honum, allt sundur mulið, og ennfremur líkið af öðrum fylgd-
armanninum. En lík hins hefir enn ekki fundizt, svo getið sé.
Árið 1885 fundust tvö lík í skriðjökli þeim, er áin Rhone
kemur undan, og höfðu þau þá geymst í jöklinum í 25 ár. Árið
1860, 22. júlí, gengu hjónin Fulgotta, ættuð frá Mailandi, á
jökla í Alpafjöllum. Höfðu þau oft áður verið á ferðinni þar
um fjöllin. Þóttust þau því einfær og höfðu engan fylgdarmann.
Lögðu þau upp frá Grimseltindi, og var ferðinni heitið upp á
tind þann, er Gestemhörner heitir. Liðu svo fjórir dagar, að
hjónin komu ekki aftur. Var þá gerð leit að þeim um fjöllin,
en árangurslaust að öðru en því, að á móts við Surkahorn fannst
í skriðjöklinum stafur eins og sá, er jöklafarar nota þar um
slóðir. Við staf þennan var festur seðill, en letrið, sem á hann
var ritað, var með öllu ólæsilegt. Talið var sjálfsagt, að hér
væru síðustu menjarnar um ferðalag þeirra hjóna, en að þau
hefðu sjálf farizt í ofviðri þar uppi á jöklinum. Tuttugu og
fimm árum síðar skilaði jökullinn aftur jarðneskum leifum
þeirra.
16. sept 1911 andaðist í Chamoniz á Frakklandi maður að
nafni Edvard Whymper. Iiafði hann 14. júlí 1865 fyrstur manna
stigið fæti á Matterhorntindinn, og síðar farið nokkrar ferðir
um Grænlandsjökla, en tvisvar komist upp á Chimbarasso-tind-
inn, og var hann orðinn allfrægur fyrir þessar jöklagöngur. —
Við fráfall þessa manns rifjaðist það nú upp fyrir þeim mönn-
um, er öðrum fremur sinna fjall- og jökulgöngum og atburðum
þeim, er í sambandi við slíkar ferðir gerast, að enn væru ófund-
in lík fjögra þeirra manna, er verið hefðu í för með Whymper,
er hann kleif Matternhorn, en fórust allir nema hann á þessari
ferð, og þar á meðal enskur lávarður Friðrik Dougles að nafni.
Varð þetta til þess, að farið var að reikna út, samkvæmt skrið-
hraða jökulsins, sem nokkuð var orðinn þekktur, hvenær lík
þessi mundu koma í ljós, og var búizt við, að það yrði á næstu
árum.-------
Með því að bók sú, sem framanritaðar frásagnir um líkflutn-
inga slasaðra manna á fjall- og jökulgöngum, eru teknar úr,
nær eigi lengra en til ársins 1912, sést ekki hvort þessir út-
reikningar og vonir hafa staðið heima eða rætzt. Það er ömur-
leg tilhugsun fyrir þá, sem á járnuðum skóm eru að þramma