Náttúrufræðingurinn - 1994, Qupperneq 40

3. mynd. Nýfundnar myndir eftir Harmanszoon, frá því
1601 eða 1602, benda til þess að dúðinn á Máritíus hafi
verið háfœttur og lipurlega vaxinn (National Museum of
Scotland).
■ EINBÚINN Á
RODFUGUES
Sem fyrr segir lifðu skyldar
tegundir ófleygra dúfnfugla
á öðrum Maskareneyjum. A
Rodrigues, minnstu og aust-
ustu eynni, var Rodrigues-
einbúi, Pezohaps solitaria,
hærri en dúði en grennri og
líkast til léttastur þessara
fugla. Hann var ljósbrúnn
eða nærri hvítur. Franskur
húgenotti, Frangois Leguat,
varð að þola útlegð, trúlega
vegna trúar sinnar. Hann
dvaldist meðal annars í tvö
ár á Rodrigues, þar sem þá
var engin byggð fyrir. I end-
urminningum hans frá 1708
eru lýsingar á hegðun ein-
búans sem þóttu svo reyfara-
kenndar að fáir trúðu þeim í
tvær aldir. En á þessari öld
hafa fuglafræðingar staðfest
af beinaleifum lýsingar hans
á ýmsum atriðum um lík-
amsgerð fuglsins og síðan
taka menn meira mark á
öðru í frásögn hans.
Leguat lýsir mökunar-
dansi einbúanna, þar sem
þeir veifa vængjastubbunum
og berja að síðum. Foreldr-
arnir halda saman ævilangt
og verja einn unga af kost-
gæfni. Merkilegust þykir lýs-
ing hans af árlegri „trúlofun-
arhátíð“ fuglanna: „Nokkr-
um dögum eftir að ungi fór
úr hreiðri komu að 30 eða 40
fuglar og með þeim annar
ungfugl. Hinn nýfleygi
[svo]** slóst i hópinn ásamt
foreldrum sínum og hópur-
** í enskri þýðingu (Day 1989,
bls. 30) er unginn sagður new-
fiedged.
34