Samvinnan - 01.12.1949, Blaðsíða 45

á barnafötum. Takmarkið hlýtur
að vera, að meðlimirnir geti keypt
ódýr, sterk og hagkvæm barnaföt í
sínum eigin verzlunum.
MÉR hefur þótt rétt að segja ís-
lenzkum konum frá þessu,
þótt kannske megi segja, að margt
annað gerist merkilegra, sem rétt-
ara væri að ræða um. En ef við
fylgjumst vel með því, hvernig
sænsk samvinnufélög vinna, mun-
um við fljótt koma auga á, að sam-
vinnusamtökin ná út í óendanlega
mörg svið hins daglega lífs. íslenzk-
ar konur þurfa að safna sér í kring-
um samvinnufélögin og koma þar
fram með óskir sínar og tillögur.
Við fáum ekki endurbætur á hin-
um ýmsu málum heimilanna, hvort
heldur það er á búshlutum eða föt-
um, nema við látum til okkar heyra.
Samvinnufélögin eru félög hús-
mæðranna, og þau eru verkfæri,
sem húsmæður geta notað, ef þær
aðeins skilja það og vilja.
Tvö sýnishom af barnafalnaði þeim, er seensku samvinnufélögin mœla með: T. h. telpu-
kápa, einföld i sniði, t. v. hentugir skólakjólar.
önnur föt reynst betur að öllu
leyti. Ef þetta verður til þess, að
aðrar verksmiðjur lækka verð á
barnafötum og hefja jafnframt
vandaðri framleiðslu, hefur sam-
vinnusamtökunum tekizt að vinna
merkilegt starf, þótt í smáum stíl
sé. Þetta er ekki í fyrsta sinn, sem
sænsk samvinnufélög vinna þannig
að því að fá fram betri varning
fyrir rétt verð og hafa haft áhrif á
verðlag í landinu yfirleitt.
Við framleiðslu „Monty-dress-
anna“ hefur verið lögð áherzla á,
að efnið, sem notað er, sé sterkt,
lilaupi sem minnst við þvott og
þoli þvott sem bezt. Einnig hefur
verið lögð áherzla á, að fötin væru
vel saurnuð og vel gengið frá heim
að öllu leyti. Þar að auki fylgir
hverju pari af fötunum bútur af
efninu (25X^5 cm.) til þess að nota
í bætur, eða ef slys kæmi fyrir.
Sænskir samvinnufrömuðir segja,
að þetta sé aðeins byrjun á miklu
meiri og margháttaðri framleiðslu
IJtill drengur i „Monty-dressi“.
45