Samvinnan - 01.12.1949, Blaðsíða 36

Samvinnan - 01.12.1949, Blaðsíða 36
Séra Þormóður Sigurðssoti á Vatnsenda pré- dikar i Vaglaskógi á afmcelishátiðinni. menn fyrir félagið. Baldvin var fyrsti formaður þess (þá sama og kaupfélags- stjóri). Félagið óx og dafnaði með miklum hraða; á þriðja starfsári þess, ,1892 gengu í félagið fjölmennar deildir úr sveitum vestan Eyjafjarðar: Svarfaðar- dal, Arskógsströnd og Möðruvalla- sókn. Næstu árin er því félagið um- fangsmesta verzlunarfyrirtæki hér um slóðir. Aðalverzlunarstaðurinn var að sjálfsögðu á Svalbarðseyri, en útibú, eða réttara sagt vöruafgreiðsla fór fór einnig fram á Hjalteyri og í Hrís- ey. Þessar deildir voru í félaginu, þegar flest var um, 1904: Ljósvetningadeild, Illugastaðadeild, Hálsdeild, Drafla- staðadeild, Svalbarðsdeild, Höfða- deild, Fjarðardeild, Svarfdæladeild, Galmastrandardeild. Árskógsdeild, Hjalteyrardeild, Ósdeild og Möðru- valladeild. Þegar við lítum til baka yfir þessi bernskuár félagsins, og at hugum þetta stóra verzlunarsvæði, þá sjáum við, hversu samvinnufélags- skapnum hér var glæsilega tekið, enda mætti sannarlega nefna þetta tímabil gullöld félagsins. En brátt heyrast raddir um það, að félagssvæðið sé of stórt, deilur koma upp á milli félags- manna, austan og vestan Eyjafjarðar. Vestanmenn vildu lofa saltfiski fyrir úttekt sinni, en austanmenn voru því andvígir, og töldu að fiskur í sjó væri lélegri gjaldeyrisloforð en sauðir á af- rétt. Um þetta og fleiri atriði var þráttað á nokkrum aðalfundum, radd- ir um skiptingu félagsins færðust í aukana. Loks var tillaga um slíka skiptingu borin fram og samþykkt á aðalfundi 17. janúar 1905, og gengu þá frá allar deildir vestan Eyjafjarðar, ásamt Höfðahverfi, og var þar höggvið stórt og örlagaríkt skarð í félagsstarf- semina, því að þessar deildir munu hafa haft um af allri viðskiptaveltu félagsins, en nú mynduðu þær sér- stakt félag, Kaupfélag Eyjafjarðar, og greiddi Svalbarðseyrarfélagið því út um 12.450 krónur í sjóðum og hús- eignum, en átti sjálft eftir um kr. 9.450. Svalbarðsströndin, Fnjóskadalurinn og Ljósvetningadeildin héldu áfram félagsskapnum einar sér, nema að Höfðahverfið kemur aftur við sögu 1908—1915. En árið 1934 verður enn mikil breyting á félagsstarfseminni. Nokkurrar óánægju fór að verða vart vegna skuldamála innan félagsins, og út af pöntunarfyrirkomulaginu. Það fóru að verða háværar raddir um að hafa opna sölubúð á Svalbarðseyri, og sem fjölbreyttastar vörur. En það voru fleiri, sem ekki vildu víkja frá gamla pöntunarfélags-fyrirkomulaginu. Þess- um málum lauk svo, að Svalbarðs- ströndin sagði sig úr félaginu, 1934, og var það að sjálfsögðu mikill hnekk- ir. Þegar hér er komið málum, er því saga félagsins skuggalegir tímar. Félag- ið er þá orðið framandi gestur á eigin verzlunarstað. Félagsmannahópurinn er því nokkuð þunnskipaður, aðeins Fnjóskadalurinn og Ljósvetninga- deildin, en áfram er haldið, eins og ekkert hafi í skorist, og pöntunarfé- lags-fyrirkomulaginu er haldið áfram. Fáum árum síðar, eða 1939, kemur Svalbarðsströndin aftur sem virkur þátttakandi í féagsmannahópinn, og Höfðahverfi 1941, og eru nú alls 10 deildir í félaginu. Kaupfélag Svalbarðseyrar hafði haldið lengur pöntunarfyrirkomulag- inu, en nokkurt annað samvinnufélag hér á landi, eða um 50 ár. Þetta fyrir- komulag hafði að ýmsu leyti gefizt vel, og raunar má segja, að því hafi aldrei verið hafnað, heldur voru það hinar breyttu siglingaaðferðir stríðs- áranna og umhleðslufarganið, ásamt betri og greiðari samgöngum, sem hér, eins og víða annars staðar, skolaði burtu gömlum aðferðum, sem höfðu verið þessu félagi að sumu leyti nota- drjúgt fyrirkomulag í nærri 50 ár. Á fyrstu starfsárum félagsins var Zöllner stórkaupmaður í Newcastle umboðsmaður þess erlendis; hann út- vegaði allar aðfluttar vörur og keypti allar gjaldeyrisvörur félagsmanna. Zöllner var góður fulltrúi og gegndi ekki ósvipuðu hlutverki fyrir íslenzku kaupfélögin og S. í. S. nú; oft mun hann hafa hjálpað félögunum yfir byrjunarerfiðleikana og látið þau hafa vörur, án kröfu um það, að greiðsla væri lögð í lófa hans um leið. Zöllner kom oft til Svalbarðseyrar, haust og vor, og var í vinfengi við forvígismenn félagsins. Það er haft UtibU Kaupfélags Svalbarðseyrar við Fnjáskárbrú 36
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.