Samvinnan - 01.12.1949, Síða 58

FORELDRAR OG BÖRN
(Framhald af bls. 39)
2) Hjálpið til við að halda skip-
inu á réttum kili, ef svo má að orði
kveða. Þetta er ákaflega mikilvægt
atriði. Allir þekkið þið, hvernig
ástandið verður, þegar mamma og
börnin eru búin að vera saman all-
an heila daginn. Þau verða stund-
urn dálítið þreytt hvert á öðru.
Þarna getur þú bjargað miklu, er
þú kemur inn á sviðið að starfi
loknu, og þá helzt með því að leiða
athygli beggja stríðsaðilanna að
nýju efni, t. d. einhverju, sem þú
hefur í huga að koma í framkvæmd
heima fyrir eða einhverju, sem ná-
grannar þínir eru að gera. Það kost-
ar talsverða hugkvæmni, að gera
þetta laglega og án þess að tilgang-
urinn verði auðsær, og ekki má
nota sama tilefnið oft. Það dugar
ekki. En ef laglega er á haldið, get-
ur slík hugulsemi ráðið miklu um
heimilisgleðina.
3) Vertu glaður á heimilinu.
Komdu fjölskyldunni í gott skap.
Þetta þýðir alls ekki það, að þú
eigir að leika trúð. Heldur hitt, að
þú eigir að gera að gamni þínu og
kenna börnunum að gera það líka.
Hæfileiki til þess að gera að gamni
sínu og sjá skemmtilegar hliðar til-
verunnar, getur orðið mörgum
manninum hjálparhella í hvers-
dagsstritinu. Möguleikarnir eru
margir og miklir. Karlmenn, er
þeir hittast, hafa hnittin tilsvör og
gamanyrði á vörum. Konur síður.
En því ekki að taka upp þennan
hátt innan veggja heimilisins? Það
gjörbreytir andrúmsloftinu.
ANNAÐ er vert að hafa í huga.
Ný áhugamál og ný skemmti-
efni ættu að vera sérgrein pabba.
Mamma er svo upptekin við að sjá
um föt heimilismanna og búa til
mat handa þeim, að liún getur blátt
áfram ekki alltaf verið að hugsa
upp einhver ný ævintýri til þess að
hafa ofan af fyrir fjölskyldunni. A
þessu sviði getur pabbi hjálpað, svo
að um munar. Stundum er mamma
hrædd við að fara ein ofan í dimm
an kjallara, eða klifra upp brattan
stiga. Þar á pabbi að ganga á und-
58
an, og börnunum mun þykja gam-
an að því. En gæta verður þess, að
mamma hverfi ekki alveg úr sjónar-
spilinu.
4) Lofaðu börnunum að kynn-
ast íþróttum þínum og „hobby“.
Aldrei finnst börnunum skemmti-
legra að vera með pabba, en þegar
hann sýnir þeim, hvað hann getur
á einhverju sviði og kennir þeim,
t. d. að smíða fallegan hlut, gera við
vél, sparka bolta, kasta flugu, reisa
tjald o. s. frv. Drengir þrá alveg
sérstaklega karlmannlega leiki eða
íþróttir, og pabbi hefur ótal tæki-
færi til þess að svala þessari þrá
þeirra með því að veita þeim hlut-
deild í sínum eigin leikjum. Dreng-
ir þurfa nú á tímum að vera meira
með mömmu en pabba, vegna at-
vinnu eiginmannsins og ástæðna
heimilanna, en íþróttir og leikir
gefa kærkomið tækifæri til þess að
vega upp í móti þessu.
5) Gefið gott fordæmi í daglegri
hegðun og venjum. Ef þú lætur föt
þín ekki skipulega frá þér, verður
erfitt að kenna börnunum það. Ef
þú skilur blöð og bækur eftir á
gólfinu eða tvístrar þeim um her-
bergið, verður ekki gaman að
kenna börnunum hirðusemi að
þessu leyti. Ef þú mætir óstundvís-
lega á matmálstímum, læra börnin
það líka. Ef þú hjálpar mömmu
aldrei með uppþvott eða annað,
verða börnin líka tregari til þess.
Ef þú vilt skjóta þér undan þessu
öllu — og mörgu fleiru — á þeim
forsendum einum, að þú sért höfuð
heimilisins og húsbóndi, þá mun
það verða til þess að vekja andúð
í brjósti barnanna, þótt þú verðir
hennar ef til vill ekki var á yfirborð-
inu. Það er alltaf auðveldara að
kenna unglingum með því að sýna
þeim dæmin.
F'NGINN annar getur gegnt hlut-
í verki pabba. Ef þú gerir það
ekki sjálfur, er það hlutverk ófyllt.
Og því er ekki gegnt, þótt gripið
sé í það um helgar eða í sumarleyf-
um. Þetta hlutverk þarf að leika
alla daga ársins. Margir feður halda,
að nægilegt sé að eftirláta mömmu
allt umstangið, nema ef eitthvað
sérstakt stendur til. En þetta er
FRÚ CECIL COOK
(Framhald af bls. 23)
nokkuð væri, sem ég gæti gert fyrir
hana þennan stutta tíma, þangað til
lagt yrði af stað á ný, en innan tveggja
stunda var ferðinni heitið með lest
yfir þvera Danmörk til Esbjerg, en
þar ætlaði frú Cook að taka „Eng-
landsbátinn", eins og Danir kalla
skipin, sem sigla áætlunarferðir milli
Danmerkur og Englands. Enskir
ferðamenn, sem koma til Danmerk-
ur, byrja venjulega og enda á því, að
kaupa sér nokkta te-pakka, því að hér
í landi er það óskammatð, en í Eng-
landi skammtað, og rneira að segja
töluvert naumt, a. m. k. finnst hinum
sí-tedrekkandi Englendingum mjög til
um teskömmtunina og reyna gjarnan
að birgja sig upp, ef kostur er á. Mér
datt því í hug, að frú Cook myndi
biðja mig að fylgja sér í einhverjar
verzlanir.
Nei, hún hafði aðrar óskir. „Ef þú
hefðir tíma til að koma með mér út
á hina svokölluðu Löngulínu og sýna
mér Litlu hafmeyjuna, þá væri ég
ánægð.“
Og við ókum út á Löngulínu, og
frú Cook sá „Den lille havfrue", hina
fögru myndastyttu af hafmey, sent sit-
ur á stórum steini við fjöruborðið.
Eg fylgdi frú Cook síðan á brautar-
stöðina, og um leið og lestin rann út
úr stöðinni, kallaði hún til mín út um
gluggann á lestinni: „Hver veit nema
við getum hitzt næst á íslandi." Eg
rölti heim, með liugann fullan af
þeirri ósk, að frú Cook ætti eftir að
korna til íslands og hvetja konur þar
til dáða, eins og hún hefur gert í öðr-
urn löndum.
Anna S. Snorradóttir.
gamaldags hugsunarháttur, úreltur
fyrir mörgum áratugum. Sá faðir,
sem er með börnum sínum daglega,
tekur á sínar herðar sinn skerf
ábyrgðarinnar af uppeldinu og
leggur sig fram um að kenna börn-
um sínum hegðun og góða siði, fær
sína umbun fyrr en hann gerir sér
í hugarlund til að byrja með. Hún
mun áreiðanlega falla honum í
skaut áður en hárin grána.