Samvinnan - 01.10.1968, Qupperneq 59

Áður
höröum
höndum -
meb
atrix
mjiikum
höndum
INNISKORNIR FRÁ IDUNNI ERU FALLEGIR, ÓDYRIR OG ÞÆGILEGIR.
ÚTSÖLUSTADIR:
SÍS AUSTURSTRÆTI OG KAUPFÉLÖGIN UM LAND ALLT.
Framhald af bls. 9.
markvisst fram í sögu eftir
sögu og því lýst af fullkominni
hreinskilni og hispursleysi.
Sennilega er helzt til mikið af
alls konar klámyrðum í bókinni
og ekki með þau farið á sem
listrænastan hátt — en mjög
er það ósanngjarnt, ems og
sumir, sem ritað hafa um sög-
urnar, hafa gert sig seka um,
að sjá ekkert nema klám í
þeim.
Þá er ég ekki sammála Guð-
mundi Inga um það, að höf-
undurinn hafi „gaman af“ að
segja frá ýmsu ófögru. Bókin
er miskunnarlaus ádeila frá
upphafi til enda rituð af hæðni
og hryllingi, en ekki til
skemmtunar hvorki höfundi
né lesendum. En þar sem lýst
er gamalmennum eða börnum
örlar ávallt á einhverju fallegu
og góðu, og eru það hinir
björtu og jákvæðu drættir
sagnanna.
Eiríkur Hreinn Finnbogason.
í QLLUM KAUPFÉL AGSRTTDTTM
HÚSMÆDUR!
Það er gamalt bragð stráka,
þegar einhver tekur sér í munn
myndhverft orðtak, að vísa
heim til uppruna síns og
krefjast skýringa.
Smádæmi: Segi einhver: tll
þess eru refirnir skornir . . .
— þá er snúið út úr og spurt:
hvaða refir?
Já, hvaða refir?
Guðmundur Ingi kann að-
ferðina, því hann spyr: „hvar
eru sneiðarnar"?
Vera má, að umsögn min um
Ástir samlyndra hjóna hafi
verið óljós. Þó hélt ég hver
maður gæti skilið, að það, sem
ég sagði um bókina, það sagði
ég um hana alla, en ekkert
eitt atriði. Hefði ég verið beð-
inn að sundurliða efni bókar-
innar, segja eitthvað um ein-
staka kafla, hefði ég vitaskuld
tekið öðru vísi til orða. Nú er
ég hins vegar beðinn að
þrengja svo umfang ályktunar
minnar, að hún einskorðist við
þrjú, fjögur atriði í bókinni.
Satt að segja er mér engan
59