Samvinnan - 01.12.1984, Side 18

Erlendur Einarsson
segir frá Japansför
Næstum öll fískiskip í Japan
eru í eigu samvinnufélaga
Vatnaliljur í Kyoto.
J. Saito, formaður fískimálanefndar Alþjóðasambands samvinnumanna, tekur á móti Erlendi og
Margréti á járnbrautastöðinni í Shizuoka.
Það var í marsmánuði síðastliðn-
um, er ég var á miðstjórnarfundi
Alþjóðasamvinnusambandsins í
Osló og á fundi í fiskimálanefnd
Alþjóðasamvinnusambandsins, að
japanskur félagi minn og vinur, hr.
Saito, sem gegnir formannsstarfi í
fiskimálanefndinni, kom að máli við
mig og skýrði mér frá því, að stofnun
sú í Japan sem fer með sjávarútvegs-
mál gagnvart öðrum þjóðum myndi
vilja bjóða mér og konu minni til
Japan í 10 daga heimsókn, m. a. til
þess að gefa mér kost á að kynnast
japönskum sjávarútvegi og fisk-
vinnslu.
Ég gat ekki annað en tekið vel í að
þiggja þetta góða boð. Formlegt boð
barst mér svo frá stofnuninni, sem á
ensku nefnist Overseas Fishery Co-
operation Foundation, en þá hafði
verið búið að tímasetja heimsókina,
19.-29. sept. í boðsbréfinu var tekið
fram, að mér gæfist tækifæri til að
ræða við fulltrúa ríkisstjórnarinnar í
Japan meðan á dvölinni stæði. Þar
kom einnig fram, að fargjöld fram og
til baka yrðu greidd af gestgjöfum
okkar.
Nú væri ekki óeðlilegt, að menn
vildu spyrja, hvers vegna okkur hjón-
unum hafi verið boðið í þessa ferð.
Því miður hefi ég ekki fullkomið svar
á reiðum höndum, en tiltækast er þó
starf mitt í fiskimálanefnd Alþjóða-
samvinnusambandsins, en ég hefi
gegnt þar varaformennsku. Kannski
einnig það, að ég flutti erindi í Tokyo
á fiskimálaráðstefnu 1975, sem vaicti
nokkra athygli.
Við Margrét fórum til Japan með
helgarstoppi í New York, en þaðan er
beint flug til Tokyo, sem tekur 13-14
klukkustundir. Við ferðuðumst að
sjálfsögðu með Japan Airlines og það
verður að segjast, að þjónustan þar
um borð á fyrsta farrými er engu lík,
enda komum við algjörlega óþreytt til
Tokyo, síðdegis þann 19. september.
18