Samvinnan - 01.12.1984, Page 57

nokkru stærri. Allmörg skip, nokkur
þúsund tonn að stærð, ganga frá
Karlstað og til ýmissa fjarlægra landa,
niður skipastigann mikla hjá Tröll-
hettu, til Gautaborgar og þaðan út á
hin víðáttumiklu höf til fjarlægra
landa. Út eru einkum fluttar trjávörur
af ýmsu tagi, pappír og járnvörur, en
mn einkum kol, olía og nýlenduvörur.
® Sólarbærinn
í heimalandi sínu gengur Karlstaður
undir öðru nafni, - gælunafni - sem
sjálfsagt er að geta og ekki dregur úr
orðstír bæjarins. Það er nafnið sólar-
bcerinn, og er því eðlilega ekki haldið
leyndu af íbúum Karlstaðar. Mér var
LJáð, að nafnið væri þannig til komið,
að samkvæmt veðurathugunum síðari
bma hefði enginn bær Svíþjóðar fleiri
sólardaga á ári en hann. Þar væri
löngum sólskin og heiðríkja, þótt
unnarsstaðar væri þokuloft og úr-
homa. Eins og nærri má geta, þykir
ýmsum þetta furðulegt og því mikið
um talað.
Ekki er hægt að skilja svo við
Karlstað, að íbúanna sjálfra sé ekki
getið með nokkrum orðum. Þeir eru
yfirleitt mjög myndarlegir, eins og
^Vlar almennt, alúðlegir og gestrisnir,
°g leggja sig fram við að gera ferða-
mönnum allt til hæfis. Mér er líka ljúft
að votta það, að ég hef aldrei mætt
öðru en einstakri vinsemd og gestrisni
1 þessu ágæta landi.
Ef til vill á sá orðrómur rætur að
^kja til hinna mörgu sólardaga í
Karlstað, að bæjarbúar hafa alltaf
pott glettnir og gamansamir og gefnir
yEr að skemmta sér. Eru að sjálf-
s°gðu til um það margar sögur. Meðal
annars hafa þeir alltaf verið miklir
ansmenn og eru vissir þjóðdansar
'enndir við þá. Á mjög ánægjulegri
skemmtisamkomu, sem Vermlending-
ar héldu í aðalleikhúsi borgarinnar
ynr gesti norræna þingsins, fengum
nö meðal annars að sjá frábæra þjóð-
ansa frá Vermlandi. Ég hef alltaf
Verið hrifinn af þeirri sönnu gleði og
Þeirri fegurð og snilli sem birtist í
Jáningu eða túlkun fólks á mörgum
Þjóðdönsum, er ég hef fylgst með og
aotið á ferðum mínum erlendis. Og þá
ef ég jafnan óskað, að þessi fagra
jþrótt gæti sem fyrst orðið þjóðleg hér
Ja okkur, - iðkuð af sem allra
estum, ekki síst æskunni, eins og
^or virðist að hún sé meðal ýmissa
8rannþjóðanna. Þeir tiltölulega fáu,
Sern vinna að því marki hér heima,
eiga vissulega miklar þakkir skilið.
® Hjarta Vermlands
^egar norræna bindindisþinginu í
arlstað var lokið, fóru þátttakendur
í eins dags skemmtiferð um
Vermland, einkum þó um nokkurn
hluta Frykdalsins fagra. Ferð þessi
mun verða okkur öllum ógleymanleg.
Veðrið átti líka sinn ágæta þátt í því,
að hún tókst svo vel sem raun varð á.
Það var bjartviðri og blíða allan
daginn, og gátum við því notið hins
fagra umhverfis svo sem best varð á
kosið.
Við ókum frá Karlstað svo sem leið
liggur upp Fryksdalinn, sem nefndur
er hjarta Vermlands. Ekið var um
hinar fegurstu byggðir, meðfram ám
og vötnum, stórum iðnaðarstöðvum,
búsældarlegum býlum og víðáttumikl-
um ökrum og engjareitum. En megin
einkenni sænskrar náttúru er hinn
gróskumikli, tignarlegi og víðáttu-
mikli skógur. Fararstjóri skýrði sam-
stundis frá því markverðasta, sem
Selma Lagerlöf við ritstörf á skrif-
fyrir augu bar á leiðinni og ýmsu öðru.
Stöðuvatnið Fryken, sem er í Fryks-
dalnum og er í rauninni þrjú samtengd
vötn, er feikilangt, um fimmtíu kíló-
metrar, en þó hvergi breiðara en fjórir
kílómetrar.
Við námum fyrst staðar, alllanga
stund, á sögufrægu bændabýli, sem
Ransáter heitir. Frægð sína hefur það
fyrst og fremst hlotið af því, að þar
fæddist árið 1783 og ólst upp, skáldið,
rithöfundurinn og teiknarinn, tón-
skáldið og prófessor við Uppsalahá-
skóla um árabil, Erik Gustav Geier.
Hann var óvenju fjölhæfur og afkasta-
stofu sinni á Márbakka.
57