Andvari

Árgangur

Andvari - 01.06.1959, Síða 50

Andvari - 01.06.1959, Síða 50
48 GlltíMUNDUIl DANÍliLSSON ANDVAIU „EF hún ekki endist lengur en til páska, þá held ég prófasturinn hefði betur átt hana óselda." „Ha? — Og láta biskupinn hafa hana fyrir ekki neitt! Nei, Jón minn Diðriksson, ég neita því algerlega að láta amtmann, dauðann og biskupinn taka af mér alla hluti, — hangiketinu og brennivíninu skal ég að minnsta kosti sjálfur halda.“ Stundu síðar eru þeir riÖnir af staðnum, út í landsynninginn. „Já, Jón minn Diðriksson," hrópar Þorleifur Arason og yfirgnæfir dyn vatns og vinda, „ég stend við það sem ég sagði undir borðum áðan. Þú ert vís til að skilja það — lengi búinn að fylgja mér, Jón, og fátt sagt, en því fleira heyrt og séð: ég hef misst þann hlut — ég hef orðið að sjá af þeim hlut, að þaðan í frá eru mér aðrir hlutir svo vel einhvers virði að þá sé hægt að éta og drekka.“ „Bágt er það, séra Þorleifur, ef mannsins líf skal vera ein löng erfis- drykkja utan enda,“ gegnir meðreiðarmaðurinn, „og það eftir útlenda konu.“ „Hvurju skiptir það, — ef hún er öngu að síður sú eina kona, og aðrar nafnið tómt? Sást þú nokkru sinni jómfrú Appoloníu Schwartzkopf?“ „Nei,“ anzar Jón Diðriksson, og tónninn í rödd hans er þess konar sem hann vildi sagt hafa: „nei, sem betur fer.“ Þorleifur glottir við tönn og muldrar: „Nei. En af þessum heirni fer þó enginn alsnauður, sem hana sá héðra.“ Þeir ríða þegjandi síðan, allt að fljótinu fram, og við Markarfljótsvað bætir Þorleifur á sig brennivínslögg og býður Jóni að dreypa með sér á tárinu, en Jón vill ekki drekka. „Það er mikill vöxtur í því,“ segir hann og meinar fljótið. „Þú heldur þig aftan við mig, Þorleifur, ég ætla að rekja brotin í dag.“ „Nei,“ gegnir Þorleifur Arason, „í þetta sinn skal ég rekja brotin, sjá þú heldur fyrir okkur í kvöld.“ Hann hóf upp rödd sína og söng og keyrði hestinn út í vatnið, syngjandi, en hlustaði ekki á andmæli Jóns Diðrikssonar. Það var sálmur Lúthers, „Óvinnanleg borg er vor Guö“, tryllt og fagnandi siguróp mannssálarinnar yfir andskotanum, hvern nú þarf ekki lengur að óttast: „þótt djöflum fyllist veröld víð, þeim vinnst ei oss að hrella, því Jesús vor oss veikurn lýð er vörn og hjálparhella". Þorleifur beljaði sálminn til enda og kvað sterklega. Það gerðu höfuðskepnurnar einnig: regn og stormur lömdu hann ofan til miðs, en fljótið þar fyrir neðan, — nú skall það á bóghnútu, og dýpkaði meir, náði þó aldrei taghnarki. Ekki vissi Jón Diðriksson hvort það var hesturinn eða Þorleifur, sem brotin rakti, eða hvort það var Lúther, eða jafnvel sjálfur Jesús Kristur, nema eitt var víst: betur var ekki hægt að gera það. Einhver ógnþrungin snilld Ijómaði af ferð Þorleifs Arasonar um
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Andvari

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.