Andvari

Volume

Andvari - 01.06.1959, Page 51

Andvari - 01.06.1959, Page 51
ANDVAItl YFIR FLJÓTIÐ 49 tæpt — stórhættulegt vaðið, — eins og þar færi herkonungur og einn sigur- vegari alls stríðs. Allt þar til þeir höfðu austurbakkann undir fótum: þá hrá skyndilega skugga hiksins yfir svipmót hans og fas. Flöktandi og áttavillt leitaði sjón hans staðfestu í dapurlegu umhverfinu, án þess að finna nokkuð, hann stöðvaði hestinn, leit framan í Jón Diðriksson og spurði: „Hvað á ég nú að gera, Jón? — Eg finn að hjarta Símonar í Mið-Mörk slær í mínu brjósti, og það hrópar til Guðs.“ Nú varð Jóni Diðrikssyni svarafátt í bili, hann hóstaði, og það var eins og andlit hans væri allt í einu orðið gegnblautt í óveðrinu, svipur þess máður út og runninn burt í vatnið. „Prófasturinn gleymir því ég er ekki nema einn múgamaður,“ tautaði hann í barm sinn, „hvað er að tala við slíkan um aðskiljanlegar gátur hjartans?“ „Ha — ekki það? En ég skal segja þér, það eru óvinir hjartans, sem dómínera hér á jörðu og aldrei mun himinninn opnast þeim. Viltu drekka með mér upp á það, Jón?“ „Þökk þeim sem hýður, — nei, ekki í dag, Þorleifur." „Jæja, þá geri ég það einn, Jón minn,“ sagði Þorleifur Arason og setti pelann á munn sér, „þá geri ég það.“ „Prófasturinn má ekki misvirða. En hann hefur kosið mig sér til fylgdar, að ég gæti hesta hans og farangurs og að hann geti reitt sig á mig í ferðum,“ mælti Jón Diðriksson raunalega. „Auk þess veit ég það verður dimmt í lcvöld, og fljótið heldur áfram að vaxa.“ „Vatnið rennur af háum fjöllum eftir hvössu grjóti,“ sönglaði prófastur- tnn annars hugar og horfði í fax hestinum. „Svo er nú það. Jæja, hvað sem því líður: við ríðum í Mið-Mörk.“ Það fór nú þó á annan veg, þeir komust aldrei svo langt. í ljósaskiptum voru þeir allt í einu þar staddir í mörkinni, sem fjárhús stóð í hvammi. Kona bograði í kumbli á bak við húsið og leysti hey úr stáli, hún var blaut mjög og illa til reika, ásauðir þyrptust um torfskjólið, sem hún hafði reist umhverfis heystabbann, og hrútur í miðjum hópnum. Þorleifur varpaði fram kveðju og spurði konuna að heiti. „Eg heit Oddrún,“ gegndi konan. „Með leyfi að spyrja, hverjir eru niennirnir?“ „Ferðamenn utan yfir fljót," svaraði Þorleifur Arason, og sté af baki °g gekk í kumblið til hennar. „Ég er þinn prófastur, Oddrún Sveinsdóttir, hingað kominn til að framfylgja biskupsins dómi yfir ukkur Símoni." Konan hætti að leysa heyið og leit glampandi augum framan í Þorleif Arason. 4
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Andvari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.