Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 89

andvabi
UM LJÓÐABÆKUR ÁRSINS 1958
87
kirkjusmiðinn á Reyni, en í þessu sam-
kandi ber þó einkum að nefna kvæðið
Þið komuð aftur, sem ort er um harm-
leikinn í Ungverjalandi. Það er mesta og
líklega bezta kvæði Matthíasar, listrænt
og borið uppi af heilli tilfinningu. Þetta
lætur hann Ungverja segja við hermenn
Rússa:
Og þið hélduð áfram inn í rauða framtíð,
inn í hjarta okkar og sál,
með blýið í köldum augum
og við reyndum að fela okkur í rústunum
sem rauk úr eins og af heitu brauði
sem þið höfðuð lofað okkur,
þegar þið komuð
sveittir og rjóðir af sól steppunnar,
sigurglaðir með kringlótt andlit . . .
Sigurður A. Magnússon: Krotað í sand
(Helgafell).
Hinn snjalli gagnrýnandi Sigurður A.
Magnússon hefur ekki ennþá náð sér
fyllilega á strik sem ljóðskáld, enda þótt
hann hafi vafalaust margt til brunns að
bera í því efni. I ljóðum hinnar fyrstu
kókar hans, Krotað í sand, er eins og
hæfileikarnir séu drepnir í dróma, ef til
vill vegna þess, að Sigurður hefur ekki
°rt nægilega mikið handa bréfakörfunni,
eins og allir hljóta að gera lengi áður en
þeir ná árangri á sviði ljóðagerðar. Fvrsti
kafli hókarinnar hefði með öllu mátt
missa' sig, enda er Sigurður auðsjáanlega
löngu vaxinn frá þessum ljóðum, þegar
hann gefur þau út, ef marka má af ljóð-
Um kaflans á eftir, að síðasta ljóðinu þar
frátöldu, sem er í flokki hinna eldri
kvaeða hans, ef mér skjátlast ekki.
Þótt kvæði Sigurðar séu jafn misjöfn
°8 raun her vitni, finnast mér hin hetri
þeirra ekki heldur standast með öllu
nákvæman lestur, ekki vegna þess, að
þau séu ómerk í verunni, heldur hins,
:’h hann hefur ekki heitt skurðarhnífn-
um nógu vægðarlaust, sniðið af anga-
langa, sem ekki skipta máli, og þannig
þrengt betur að kjarna þeirra. Við þetta
hefði skáldskapur kvæðanna notið sín
betur. Þó skortir sum kvæðanna aðeins
herzlumun í þessu tilliti, t. d. Slóðina,
Louis Armstrong og ? (heitir svo). Hefði
Sigurður gætt þess að safna að sér fleiri
kvæðum á borð við hin beztu, sem í
bókinni eru, áður en hann gaf hana út,
en sleppt hinum eldri, hefði hún orðið
ólíkt skemmtilegri. En vel má vera, að
hann hafi þurft að senda þessi kvæði
frá sér til að geta byrjað á öðrurn nýjum.
Sé svo, skal ekki um sakast. Þýðingar
Sigurðar aftast í bókinni prýða hana, eins
og ég hef áður látið í ljós í ritdómi.
Þorsteinn Jónsson frá Hamri:
í svörtum kufli (Helgafell).
Þorsteinn Jónsson er ungur Borgfirð-
ingur, var nítján ára, þegar bók hans
birtist, og er því á svipuðum aldri og
þeir Dagur Sigurðarson og Jóhann
Hjálmarsson.
Bók sinni skiptir Þorsteinn í sjö kafla,
og er inngangur hvers þeirra laust mál.
Um skáldskap hans er þetta að segja:
Þorsteinn er auðsjáanlega gæddur hæí'i-
leikum, um það vitna nokkur kvæðanna,
en er mjög áberandi í deiglunni. Það er
eins og hann sé ekki kominn niður á
fast, og sætir bað ekki furðu urn svo
ungan mann. Kemur þetta einkum fram
í óliósum tengslum milli skírskotana. eins
og hlaupið sé úr einu í annað. Sem dæmi
tck ég kvæðið Hvíld:
Ég sem í garði gleðinnar sat
og glæddi minn frama
í lyngmónum úti
hvar bros þitt skein,
læt skugga minn liverfa
í skóg hinn sama.