Andvari - 01.01.2000, Blaðsíða 21

andvari
ANNA SIGURÐARDÓTTIR
19
ar kýr, svo var einn hestur og fáein hænsni. Kálgarður í miðju túninu
gaf af sér rófur og kartöflur sem nægðu heimilinu yfir árið. Faðir
hennar fékkst við ritstörf og þau níu ár sem hann átti ólifuð sat hann
mest við skrifborðið. Sigurður var um skeið oddviti Seltjarnarness-
hrepps og skömmu eftir komuna suður var hann fastráðinn blaða-
maður eða greinahöfundur við Morgunblaðið.24
Anna var tvo vetur í Mýrarhúsaskóla á Seltjarnarnesi. Þar lærðu
börnin sitthvað sem ekki var alls staðar kennt í barnaskólum um þær
mundir, til dæmis mannkynssögu sem þá var ekki kennd við Barna-
skólann í Reykjavík. Enn fremur lærðu þau málfræði og söngfræði,
stúlkur lærðu hannyrðir en drengir fengu enga handavinnukennslu.
Eingöngu drengir fengu kennslu í leikfimi og það sættu stúlkurnar
sig engan veginn við og kröfðust þess að fá að vera með í leikfiminni.
f*að varð úr að stúlkur fengu einn leikfimitíma í viku en drengir tvo
þg stúlkurnar voru í handavinnu á meðan. Þetta voru fyrstu afskipti
Onnu af jafnréttismálum karla og kvenna.25
Sumarið 1923 færði fjölskyldan sig nær bænum. Sigurður og Ásdís
reistu nýbýli við Kaplaskjólsveg og nefndu Útgarð og ráku þar líka
smábúskap. Fimm árum síðar reisti Sigurður steinhús við Ásvalla-
götu 28 og þangað var flutt haustið 1928. Þar andaðist Sigurður 1.
mars 1929 og þar stóð heimili Ásdísar í fjóra áratugi.
Skólaganga
Anna var heima í einn vetur eftir fermingu og las ýmsar námsgreinar
á kvöldin. Hér er rétt að minna á að lög um fyrirvaralaust jafnrétti til
náms og allra embætta höfðu verið í gildi í rúman áratug.26 Mun það
hafa verið einsdæmi í veröldinni á sínum tíma. Bríet Bjarnhéðins-
dóttir (1856-1940) nefndi lögin „praktískustu lagabótina“ í átt til
jafnréttis. Líklega má rekja framfarir á högum íslenskra kvenna
fremur til þessa frumvarps en nokkurs annars lagabókstafs og telja
22. apríl 1911 „sigurdag í íslenskri kvennasögu og merkisdag í Is-
landsögunni“.27
Mestan þátt í því að konur hlutu fullt jafnrétti á þessu mikilsverða
sviði átti þrýstingur utan þings og starf skipulagðrar kvenréttinda-
baráttu sem um nokkurra ára skeið hafði verið rekin undir ötulli for-