Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.2000, Blaðsíða 84

Andvari - 01.01.2000, Blaðsíða 84
82 EYSTEINN ÞORVALDSSON ANDVARI ekki þótt þessi ungi maður kynni lítt að virkja hana. Stopular ritmennsku- tilraunir hans mistókust. Hann var lengstum að bíða eftir eigin andríki en skorti bæði einbeitingu og þolgæði og auðvitað kunnáttu. Af frásögnum hans má ætla að hann hafi trúað hinni gamalkunnu hugmynd um guðlegan innblástur; hann beið stundum eftir andagift með blýant og auða örk, en ekkert gerðist. Hann bjó sig ekki undir að framfylgja lífskölluninni með skipulegri undirbúningsvinnu, þjálfun í meðhöndlun tungumálsins eða markvissri könnun bókmennta. Hann lagði sig ekki í líma til að kynna sér hin veigamestu skáldverk og læra af viðurkenndum meisturum. í viðtali segir hann: „[. . .] ég hef aldrei komizt í gegnum íslendingasögur.“3 En hann las skáldsögur þegar á barnsaldri, einkum þýddar, og að sjálfsögðu hefur það auðgað orðaforða hans. Helsti undirbúningur Hannesar fyrir skáldskapariðkun og orðabúskap var þýðingastarf hans. Það reyndist honum dýrmætur lærdómur. Tuttugu og þriggja ára gamall var hann tekinn að þýða sögubækur en þýðingastörf tók hann ekki að sér af skáldskaparáhuga heldur var þetta brauðstrit. Þýð- ingar knýja vissulega á um málsköpun, en þegar hann fer að glíma við ljóðaþýðingar, verður það ekki einungis þjálfun í orðleikni, heldur losnar hans eiginn sköpunarmáttur úr læðingi. í Framhaldslífi förumanns ljóstrar Hannes því upp að hann hafi, að áeggjan Steins Steinars, barist við þá raun í þrjár vikur árið 1947 að reyna að þýða Eyðilandið en orðið að leggja niður vopnin í miðju ljóði eftir harða viðureign. Hann birtir meira að segja sýnishorn úr þýðingunni sem áréttar tengsl æskuverka hans við þetta fræga verk Eliots. Þau tengsl voru auðvitað löngu augljós og Hannes hafði sjálfur minnst á þau í Birtings- viðtali 1958. En í því sama viðtali virðist hann telja að tilmæli Steins hafi verið fráleit og hann getur ekkert um tilraun sína til að þýða þennan fræg- asta bálk í ljóðlist tuttugustu aldar.4 En viðureignin við Eyðilandið reyndist honum heilladrjúgt veganesti. Þótt hann yrði að gefast upp við þýðinguna beindi tilraunin honum á leið til skáldskapar og vakti jafnframt áhuga hans á ljóðaþýðingum. Eftir atlöguna að Eliot þýddi hann úr sænsku ljóðið „Fimm mínútna leið frá bænum“ eftir tékkneska skáldið Vitizslav Nezval. Hin nánu kynni Hannesar af þessu ljóði áttu einnig þátt í að beina honum í átt til stíls og myndmáls sem hentuðu honum.5 Stax á eftir orti hann „Borgarnóttina“.6 Þrátt fyrir allt vaknaði honum von í brjósti: „Hvað nú? hafði mér kannski opnast svolítil æð í eigin barmi? Ég orti kvæðið „Borgarnóttin“ og taldi það gott. Síðan ekki meir.“7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.