Andvari - 01.01.2000, Blaðsíða 43

andvari
ANNA SIGURÐARDÓTTIR
41
hún þátt í starfi Samtaka hernámsandstæðinga snemma á sjöunda
áratugnum og Menningar- og friðarsamtaka íslenskra kvenna um
svipað leyti. Formaður KRFÍ, Sigríður J. Magnússon, var sjálfstæðis-
kona og sterkur persónuleiki og mátti sín meir. Anna var aftur á
móti viðkvæm og auðsærð og „hafði ekki til að bera þetta kalda
skopskyn sem margir fleyta sér á og hefði þurft í samskiptum við
félagskonur.“ Sigurveig var flokksbundin sjálfstæðiskona, „en ég var
ákaflega ópólitísk“106 segir hún, „og þess vegna sættu þær sig við mig
1 formannssætið.“ Sigurveig var formaður félagsins 1969-1971 og
komst svo að orði um formannsár sín: „En bjargvættur mín í félaginu
á formennskuárum mínum var vinstri konan Anna Sigurðardótt-
lr • • . Hún vissi alla skapaða hluti um Kvenréttindafélagið og hafði
kynnt sér rætur þess frá upphafi. Var hún alltaf boðin og búin að
leggja mér lið, enda er hún svo mikilhæf persóna og stór af sjálfri sér.
Hún Anna vill alltaf vera að vekja og miðla.“107 Sjálf hefur Anna lýst
samskiptum sínum við félagskonur svo: „Sumum félagskonum í
Kvenréttindafélagi íslands og reyndar mörgum öðrum fannst ég vera
með fáránlegar hugmyndir í kollinum. (Ég var meira að segja einu
sinni spurð að því hvort ég hefði aldrei farið í geðrannsókn) út af
ólaunuðum, margvíslegum störfum húsmæðra, að þessi störf hefðu
gildi fyrir þjóðarheildina.“108
Anna gaf einu sinni kost á sér til formannskjörs þegar Sigríður var
búin að vera formaður í 17 ár en hlaut ekki brautargengi. Eins og
naerri má geta hefur það valdið henni vonbrigðum. Vera kann að eft-
jr þrotlaust starf hennar árum saman sem framkvæmdastjóri félags-
Jns hafi forystukonurnar verið orðnar svo vanar henni sem þjónustu
Sem öllum verkum mátti henda í að þær hafi blátt áfram ekki séð
hana fyrir sér sem leiðandi persónu félagsins og yfirsést að „logi
frelsis og forystu lifði í hugskoti hennar“, eins og ein félagskona
komst að orði. Hún lét það hins vegar ekki standa í vegi fyrir því að
yinna sleitulaust að markmiðum félagsins sem voru jafnrétti kynj-
anna á öllum sviðum og var reiðubúin að taka höndum saman við
þær konur sem áður höfðu deilt harkalega á hana.
Enn má nefna þriðju ástæðuna fyrir togstreitu milli Önnu og hinna
forystukvenna félagsins: Önnu fannst margar þeirra ekki starfa í fé-
laginu af heilum hug og hægt miða í jafnréttisátt. Anna var eldhugi
°g vildi fara hraðar. Hún var einbeitt, ósérhlífin og viljug og tilbúin
að leggja á sig ómælda vinnu fyrir málstaðinn og gerði ráð fyrir hinu