Andvari - 01.01.1954, Síða 16

12
Jón Eyþórsson
ANDVAKI
kom hingað, en allir hafa reynt hann að hinu bezta, svo að hann
hefur engra vonum brugðizt. Kennarahæfileika hefur hann ágæta,
og var á allan hátt ánægjulegt og gott að nema af honum.
. . . Sérstaklega munu allir minnast þess, af hve miklu kappi
hann vann síðustu tvö árin. Þá var verið að reyna að koma á
stærðfræðideild hér við skólann, og í fyrstunni voru margir erfið-
leikar að yfirvinna, en hann sigraðist á þeim öllum. Kennslan í
þessari deild féll mest í hans hlutskipti og má segja, að hún færi
honum prýðilega úr hendi . . .
Annars var það ekki ætlunin að telja upp allt hið góða, sem
Steinþór Sigurðsson hefur látið af sér leiða hér í skólanum. Til
þess er eklci nein ástæða, því að það er flestum kunnugt. Heldur
ætlast ég til, að þessi fáu orð beri það með sér, að Steinþór Sig-
urðsson lifir í hugum nemanda sinna hér í skólanum, þótt hann
sé sjálfur farinn. Nemendur hans munu geyma góðar minningar
um hann í hugskoti sínu. Vil ég því fyrir hönd nemanda hans
hér óska honum alls góðs í framtíðinni og flytja honum kærar
þakkir fyrir samstarf undanfarinna ára“.
Steinþór var fastur kennari við Menntaskólann í Reykjavík
í þrjú ár, en gegndi þar nokkurri stundakennslu allt til 1945.
Hélt hann þar áfram, sem horfið var frá um kennslu á Akureyri.
Hann lét sér annt um vetraríþróttir nemanda og var oftast í
fararbroddi í skíðaferðum þeirra. Á kennaraárum hans var Mennta-
skólaselið reist að Reykjakoti í Olfusi. Var Steinþór lífið og sálin
í þeim framkvæmdum, ásamt Pálma rektor Hannessyni. Stein-
þór réði miklu um teikningar að húsinu og stjómaði hópferðum
nemanda, er þeir fóm þangað til sjálfboðavinnu.
Árið 1938 samþykkti Alþingi lög um stofnun Viðskiptaháskóla
íslands og tók Steinþór að sér forstöðu hans, að beiðni ríkis-
stjórnarinnar. Mun því vali hafa ráðið mest, að Steinþór hafði
þá þegar vakið á sér almenna athygli fyrir ötulleik og ósérhlífið
starf fyrir nemendur sína utan skóla og kennslustunda.
Viðskiptaháskólanum var ætlað að veita nemöndum hagnýta
þekkingu í viðskiptum og þjóðfélagsmálum, til þess að húa þá