Andvari - 01.01.1954, Side 29

andvari
Steinþór Sigurðsson
25
ur, en ein var sett í sameiningu. Dimmt var orðið, þegar síð-
ustu stengurnar voru reistar. Þær voru settar með sem næst 2
km millibili í beinum röðum, en stefnumar milli þeirra teknar
með áttavita . . . Stangabunki, sem við höfðum skilið eftir á
leiðinni upp eftir, var ekki langt frá síðustu stöng, sem við
Gunnar reistum. Tókum við stengumar á sleðann og héldum
áleiðis til tjaldanna. Veður var stjörnubjart, stillt og skafheiðríkt.
Hjam var yfir öllu, en hélt ekki sleðanum með hlassinu. Varð
okkur drátturinn mjög erfiður. Skildum sleðann loks eftir um
2 krn frá tjöldunum, kl. tæplega 3 um nóttina. Vomm við þá
orðnir mjög þreyttir. Hinir félagarnir vom þá komnir heim
fyrir skömmu".
Ég hef tilfært þ essa klausu, af því að hún sýnir í yfirlætis-
leysi sínu, hvemig Steinþór gekk að verki í slíkum ferðum.1)
Það á ekki heima hér að gera nánari grein fyrir árangri þess-
ara rannsóknaferða. En þess her að geta, að Steinþór gerði nýjan
uppdrátt og hinn nákvæmasta, sem til er, af miðhluta Mýrdals-
jökuls.
HEKLA. Hinn 29. marz 1947 hófst ákaflegt eldgos úr Heklu,
eftir rúmlega 100 ára dvala. Sama morgun lagði Steinþór af
stað í jeppa sínum austur að Eleklu, ásamt þeirn Jóhannesi Ás-
kelssyni og Einari B. Pálssyni. Er ekki að orðlengja það, að
Steinþór dvaldist öllum stundum, sem hann gat, við eldstöðv-
amar, en fór þess á milli um hverja helgi að kalla austur þangað.
Oftast voru þá í för með honum Einar B. Pálsson, Árni Stefáns-
son og Sigurður Þórarinsson. Gerðu þeir Steinþór og Ámi jafn-
harðan kvikmynd af helztu fyrirbærum gossins, eftir því sem
þau birtust, — sem kunnugt er orðið. Er kvikmynd þessi því saga
og lýsing hinna voldugu náttúruafla, sem leystust úr læðingi í
gosinu, og ómetanleg heimild á komandi tímum.
1) Ýtarlegar er sagt frá Kötluferðum í „Kötlugjá og Mýrdalsjökull". Nátt-
úrufræðingurinn, 15. ár, 4 h. 1946.