Andvari - 01.01.1954, Qupperneq 31

ANDVABI
Steinþór Sigurðsson
27
böm, dreng og stúlku, Sigurð, f. 29. sept. 1940, og Gerði, f. 17.
apríl 1944.
Steinþór og Auður voru að vísu nokkuð ólík að gáfum og
lífsháttum, en þau áttu vel saman í góðu lijónabandi. Steinþór
var óþreytandi ferðamaður. Auður hafði ferðazt mikið bæði innan
lands og utan, en nú þótti henni mestu skipta að mynda hlýlegt
og gott heimili. Þess var honum mikil þörf, því að heimili hafði
hann ekki átt, síðan hann fór úr föðurgarði. Auður fór að vísu
einstaka fjallaferðir með manni sínum, en hlutverk hennar var
nú miklu fremur að búa undir hin tíðu ferðalög hans og verða
fremur til að hvetja en letja hann til stórræðanna.
Sumarið 1947 bjuggu þau Steinþór og Auður oftast á Reykj-
um í Olfusi. Steinþór hugsaði þá mest um Heklu, og þaðan var
skemmri leið en úr Reykjavík að eldstöðvunum. Allt það sumar
fór hann venjulega af stað í Hekluleiðangur við þriðja eða fjórða
nrann í jeppa sínum á föstudagskvöld eða eldsnemma á laugar-
dagsmorgni. Þeir félagar komu aftur á mánudagskvöld eða næsta
morgun. Þeir höfðu allan þann tíma verið að látlausu og hættu-
legu starfi, stundum varla gefið sér tíma til að nota nestisbit-
ann. Ur þessum leiðangrum var gott að koma til Auðar í „Systra-
stapa“ á Reykjum. Steinþór og félagar hans komu svefnlitlir og
örþreyttir eins og hermenn af vígvelli, svartir af öskureyknum.
Þetta voru einkennilegir menn. Viðfangsefnin sameinuðu þá í
eins konar fóstbræðralag. Auður tók á móti þessum þjökuðu, en
samstilltu ferðamönnum með þeirri hlýju og frjálsmannlegu gest-
risni, sem jafnan hefur einkennt íslenzkar húsfreyjur. I sumar-
skála þeirra Auðar og Steinþórs fengu Heklufaramir þá hvíld
og fyrirgreiðslu, sem þeir þurftu með og bezta var hægt að veita.
Þannig leið sumarið 1947. Steinþór var alla þá stund sjálfkjör-
inn foringi við Heklurannsóknimar.
MINNINGAR. Kynni okkar Steinþórs voru ekki löng. Ég
held, að fundum okkar hafi fyrst borið saman austur á Brekku
a Hjótsdalshéraði sumarið 1935. Hann var við mælingar þar