Andvari - 01.01.1953, Blaðsíða 87

ANDVARI
Landkostir —
83
ferðamanna, enda er landið ekki fyrir ekki neitt orðlagt fyrir lit-
fegurð. Að vilja sjá er ástríða skemmtiferðamanna, og lsland býð-
ur þeim, er hafa yndi af því að sjá, ótrúlega og óhugsanlega
margar óvenjulega yndislegar sýnir, furðulega margvísar.
Að vísu er veðrátta óstöðug hér á landi, en með því að flestir
eru svo gerðir, að þeir hafa yndi af tilbreytingu, þá er það líka
mikill landkostur. Langviðri eru leiðigjöm. Þar sem langviðra-
samt er, eru veðrabrigði jafnaðarlega rnjög harkaleg; fárviðri, felli-
byljir, steypiflóð, eldingar, haglél, fannkyngi og frosthörkur, meiri
en nokkurn tíma geta komið á íslandi, dynja skyndilega yfir
með ósköpum og rífa upp tré, bylta húsum og ryðja burt veg-
um, járnbrautum og símaleiðslum, og stórflóð skola heilum
hyggðum á haf út og skipum á land upp, eða mögnuð alda
steikjandi sólarhita leggst yfir land og þjóð, þurrkar upp læki
og ár, svíður velli og engi og brennir skóga og tærir ávexti og
aldintré. Þá er öðru vísi hér á íslandi. Hvergi eru góðviðri jafn-
glæsileg, illviðri hvergi jafn-meinlítil sem á íslandi. Því er líka
óvíða jafn-auðvelt og -yndislegt að athafna sig við öflun verð-
nræta til lífsbjargar.
Það villir nokkuð fyrir mönnum um rétt mat á veðurfari
hér á íslandi, að tímatal það, sem almennt er farið eftir, en upp-
haflega er samið á meginlandi Norðurálfu, stenzt ekki á við
skiptingu árs í sumar og vetur eftir veðurfari hér úti í Atlants-
hafi, — vestur í Flóastraumi og norður við íshaf, — og var þó
verra áður en Þorsteinn surtur leiðrétti það að nokkru, því að
þá munaði sumri aftur til vors. Samkvæmt veðráttufari hér mun-
ar sumri jafnan fram til hausts, miðað við tímatalið. Að réttu
Iagi samkvæmt reynslu byrjar sumar á íslandi ekki fyrr en á sól-
stöðum eða um Jónsmessu og endar ekki fyrr en að sólhvörfum
eða um jól. Eftir þessu virðist hafa verið tekið hér þegar í forn-
öld, því að svo er kveðið á í fomum lögum, að sláttur, heyannir,
skuli hefjast mánuði eftir sólstöður og standa í tvo mánuði og
enda um jafndægur að hausti, með lokum tvímánaðar. Fyrir
þessa skekkju árstíðanna, ef svo mætti kalla, þykir fólki, sem