Andvari - 01.01.1941, Síða 32

28
Bjarni Benediktsson
andvaM
fært er. En menn verða að gera sér ljóst, að af kosningum
hlýtur að leiða almennar æsingar, sundrun landslýðsins, al-
gera truflun á starfi forystumanna og annan ófagnað, sem
leggjandi er í sölurnar á venjulegum tímum vegna þeirrar
nauðsynjar, að almenningur ráði sjálfur málum sínum, en
hlýtur að leiða til algers ófarnaðar á tímum sem nú. Ef ís-
lendingar hefðu eigi skilið þetta, hefðu þeir gert sig lítt verð-
uga fulls frelsis, er betri tímar koma á ný, enda að líkindum
stofnað til enn frekari íhlutunar erlendra valdliafa um mál
landsins en þegar er orðin. Sú nauðsyn að forða þessu var
ótvirætt ríkari og rétthærri en hagkvæmisákvæði stjórnar-
slvrárinnar um það, hvenær kosningar skuli fram fara.
Vafi getur því eigi leikið á, að ályktun sú um frestun al-
mennra alþingiskosninga, sem Alþingi samþykkti 15. maí s. l.»
var eigi aðeins heimil að réttum lögum, heldur og stjórnmála-
nauðsyn slík, að heina réttarskyldu nálgast. Sjálf hljóðar
ályktunin svo:
„Vegna þess, að ísland hefur verið hernumið af öðrum aðila
styi'jaldarinnar og lýst á hernaðarsvæði af hinum, og vegna
þess ástands, sem af þeim sökum hefur þegar skapazt í land-
inu, og fullkominnar óvissu um það, sem í vændum kann að
vera, telur Alþingi, að almennar kosningar geti ekki að svo
komnu farið fram með eðlilegum hætti eða í samræmi við til-
gang stjórnarskrárinnar og anda lýðræðisins.
Alþingi ákveður því, að almennum kosningum til Alþingis
skuli frestað fyrst um sinn, þar til ástæður breytast þannigr
að fært þyki að láta kosningar fara fram, þó ekki lengur n
4 ár, og framlengist núverandi kjörtímabil í samræmi við það.
Um einstök atriði ályktunar þessarar skal eigi fjölyrða.
Drepið skal þó á það, að e. t. v. hefði verið allt eins eðlilegt, að
hún liefði hlotið formlega staðfestingu handhafa konungs-
valds. Þar er þó um formsatriði eitt að ræða, og þar eð Alþing1
er fulltrúi þjóðarinnar, en frá henni kemur ríkisvaldið, verðui’
eigi vefengdur sá háttur, sem á þessu var hafður.
Alveg rangt er aftur á móti hitt, að mæla svo fyrir, að kosn-