Andvari - 01.01.1938, Qupperneq 9

Andvari
Jón Þorláksson
5
og mikill áhugi fyrir þjóðmálefnum íslands. Þá stóð
yfir barátta milli Valtýskunnar annars wegar, og hins
vegar Benediktskunnar og síðar heimastjórnarstefnunn-
ar. Mátti heita, að stúdentahópurinn væri óskiptur í þess-
málum, móti Valtýskunni, og réð þar vitanlega meir
tilfinning en dómgreind. En þegar heimastjórnarstefnan
uar orðin ofan á til fulls á árunum 1902-3, þá kom í
'iós, sem oftar, að jafnan orkar tvímælis, þá gert er, og
skiptist nú stúdentahópurinn í tvo ámóta stóra og mjög
andstæða flokka, eftir mismunandi hugsjónum. Annars
vegar þeir, sem höfðu verklegar og efnalegar framfarir
jands og lýðs efst í huga sínum. Þeir vonuðust eftir, að
■nnlenda stjórnin mundi leiða þessar hugsjónir til stað-
fsstu. Hinsvegar þeir, sem höfðu réttarstöðu landsins og
v>rðulegan sess við hlið Danmerkur efst í huga. Þeim
^ótti sínu máli spillt með ákvæðinu um >ríkisráðssetuna*
°2 gerðust landvarnarmenn.
»Verklegar framfarir lands og lýðs voru efni og uppi-
staða allra ættjarðarhugsjóna minna á þessum árum.
það stóðst á endum, að jeg hafði lokið námi og
mnlenda stjórnin var fengin. Ætla mætti, að mér og
lafnöldrum mínum hefði fundizt, að þá mundi skamt að
'óa þess, að hugsjónirnar rættust, þegar sá rétti starfs-
Srundvöllur var fenginn og við sjálfir vorum tilbúnir að
9anga til verka. En svo var nú ekki. Öll okkar upp-
yaxtarár hafði verið skrafað og skrifað um framfarir, en
V,Ó sáum engan árangur. Þingið samþykkti lög og á-
® oranir um hitt og þetta, en landið stóð í stað, eftir-
, a Ur Danmerkur og annarra landa á öllum sviðum. Á
a« við allar hugsjónir okkar ungu mannanna var falið
vonleysi um að sjá þær í framkvæmd. Á mannfundum og
akaparkvöldum skreið vonleysið um stund í skúma-
0 ln, svo að þess gætti ekki, en hversdagslega dró