Andvari - 01.01.1938, Blaðsíða 51

Andvari
Frá óbyggðum II.
47
síðan eins og leið liggur fram Bárðardal að Lundar-
brekku.
Eins og kunnugt er, liggur kvísl frá Odáðahrauni út
eftir Bárðardal og niður hjá Barnafelli í Köldukinn. Það
er úfið apalhraun úr dílóttu blágrýti (porfyr), en veðrað
»>iög og gróið, enda runnið löngu fyrir landnámsöld.
Skjálfandafljót fellur eftir hrauninu eða fram með því.
Kvíslast það víða um hólma eða eyjar, og er Þingey
teirra mest. Hún liggur neðst í hrauninu. Víða hefir
íljótið grafið sér gljúfur í hraunið, einkum neðan til, og
fellur í fossum ofan í þau. Fróðlegt væri að mæla, hve
hratt fossarnir færast upp á við, t. d. Goðafoss, og mætti
því ráða mjög í aldur hraunsins.
I Bárðardal er gróður mikill, en heldur harðbalaleg-
Ur- Vesturhlíðin er vaxin skógarkjarri, og fríkkar það er
fram dregur til Stóruvalla. Suður þaðan tekur það aft-
Ur að ganga saman. Gerist þá hlíðin grýtt og auð ofan-
vert, og uppblástursgeilar ganga þaðan niður í brekk-
urnar, líkt og auðnin að baki læsi klónum ofan í dal-
ln«- Að austanverðu er enginn skógur. Jarðvegur er
Wkkur neðan til og blásinn nokkuð. Þegar dregur fram
1 dalinn miðjan, færist uppblásturinn mjög í aukana, eink-
Uln upp frá fljótinu, og virðist mest kveða að honum
suðvestlægri átt. Um Sandvík er dalurinn örfoka
að kalla utantúns. Vex þar einkum melgresi, holurt og
a®rar sandjurtir. Þar fyrir framan færist gróðurinn aftur
1 aukana. Fyrst kemur elfting, eski og mosi, en síðar
9rös: sauðvingull, hálmgresi o. fl., unz gróðurbreiðan
Verður samfelld. Frammi hjá Lundarbrekku er jarðveg-
Urmn orðinn allþykkur með hálfdeigjum og mýrum, sem
lnda sandinn. Uppblásturinn virðist færast hægt og
æ9t norður eftir Bárðardal, og getur þar að líta öll
v°pnaviðskipti í þrotlausri baráttu gróðursins á landi