Andvari - 01.01.1938, Qupperneq 69

Andvari
Frá óbYSSðum II.
65
t>vitaþáttur. — Leiðarlok.
Svo rann upp síðasti dagur ferðarinnar, fimmtudagur-
•nn 9. ágúst, með hægu veðri og björtu. Um kvöldið
höfðum við sleppt öllu haftlausu á hagana í dalnum, og
fór ég því snemma á flakk til að gæta að hestunum,
en þeir voru á bak og burt. Nú er frá því að segja, að
Tryggvi hafði í ferðina hryssu eina og apalgráan hest,
er hann nefndi Þvita. Hann var léttleikahestur, en svo
Ijónstyggur, að ekki voru tiltök að ná honum haftlaus-
Uni úti, nema í vað. Tók ég mér nú beisli í hönd og
leitaði ofan dalinn, en varð þess brátt vísari, að hross-
ln höfðu tekið götuslóðann niður úr honum. Hélt ég þá
UPP yfir hlíðina og út dalbrúnina fyrir ofan Bálabrekku,
M þess að komast fram fyrir þau. Sá ég þá, hvar hest-
ar okkar Guðmundar stóðu í hnapp við Syðri-Lambá,
°9 þar náði ég þeim. En hrossin Tryggva voru komin
*an9t út á eyrar og héldu rakleiít áfram. Þóttist ég vita,
að Þviti réði ferðinni og yrði ekki dæll í skiptum. Tók
e9 því röskasta hestinn, sem ég hafði, mestu etjuskepnu,
°9 reið á eftir þeim. Leið ekki á löngu, áður en ég
komst fyrir þau og gat snúið þeim við, en Þviti var þá
ekki þess sinnis að láta reka sig til baka, og áður en
m'g varði, snéri hann á móti mér og sentist á harða-
spretti út dalinn. Ég hleypti á eftir og dró ekki af.
^omst ég fyrir hann hvað eftir annað, en allt fór á
somu Ieið og áður: Þegar ég ætlaði að reka hann til
^ka, þaut hann, eins og örskot út hjá mér. Fór mér
nu ekki að standa á sama og reyndi að ríða fantinn
uPPi, en er ég dró fram á hann og ætlaði að grípa í
ax>ð, kastaði hann sér til hliðar, stöðvaðist andartak
a móður, og tók svo sprettinn að nýju. Þannig gekk
en9i, og færðist leikurinn óðfluga út dalinn. Ofan við
5