Andvari - 01.01.1938, Qupperneq 70

66
Frá óbyggðum II.
Andvari
Hrossá tókst mér að þröngva þrælnum í kví, en þá setti
hann sig í fljótið á hrokasund og slapp út á Hafurs-
staðaeyrar. f>ar skildi með okkur, og þótti mér allillt.
Hélt ég nú til baka og kom í Öxnadal, þegar hinir
voru nýkomnir á fætur. Hafði ég þá riðið fjóra tíma
berbakt og var eigi of vel haldinn.
Eftir hádegi lögðum við af stað og segir ekki af
ferðum okkar fyrri en við komum á Réttartorfu. Þá var
fallin á þoka. Tryggvi taldi víst, að klárinn hefði farið
upp í Grafarlönd, því að þar hafði hann gengið á haust-
um. Varð það nú að ráði, að við Tryggvi færum þang-
að, en hinir biðu hjá hestunum á meðan, og var ég
mikill eggjunarmaður um það, því að mér var fast »
huga að fanga þrjótinn, ef þess væri kostur, enda ó-
svinnt að týna frá sér hestunum. Héldum við nú upp »
þokuna og skiptum með okkur leitum. Eftir nokkurn
tíma heyri ég, að Tryggvi hóar, og litlu síðar náðum
við saman. Kom Tryggvi með hestinn og hafði þá sögu
að segja, að er hann hafði leitað um hríð, rakst hann
á hrossahóp. í sama bili kom Þviti þjótandi og tróð sér
sem fastast upp að reiðhesti hans. Þar stóð hann eins
og þúfa, skjálfandi af ótta og heldur illa út leikinn, með-
an Tryggvi lagði við hann. Hafði hann lent í stóði og
graðhestar tekið honum tak, svo að hann varð feginn
að flýja á náðir manna og hafði vit á að gera það. Og
þarna hýmdi hann, vesalingur, barinn, blóðrisa og rauna-
mæddur á svip.
Eftir þetta var haldið rakleitt út að Svartárkoti. Þar
urðu þeir eftir, Guðmundur og Biering-Pedersen, en eg
fór með Tryggva út að Víðikeri og fékk þær viðtökur,
er ég seint mun gleyma.
Daginn eftir lögðum við af stað upp í Öskju.