Andvari - 01.01.1915, Qupperneq 16

8
Dr. síra Jón Bjarnason.
um sínum náð traustu lialdi á meginmáli kristin-
dómsins, hún öllum kirkjudeildunum kristnu hinum
fremur, og að því er þetta snertir, fór lúterdómurinn
í sál minni vaxandi. En auka-atriðin urðu fyrir
mér meir og meir að smámunum — allar hinar kirkju-
legu seremóníur, allar ytri siðvenjur, sérhvert lög-
bundið guðsþjónustusnið.alla vega tíðareglur fastsettar,
öll fyrirmæli um ytri einkenni á klerkum og sam-
komuhúsum safnaða o. s. frv. Og að því leyti var
eg nú óðum að verða minna og minna lúterskur.
Skoðanir mínar hölluðust í þeim efnum all-slerklega
í sömu átt sem Púrítananna forðum á Bretlandi, og
hvar annarstaðar sem þeir komu fram«.
Þessi skoðun síra Jóns kom fram hjá svila hans
síra Lárusi heitnum Halldórssyni, en síra Lárus varð
öruggaslur og harðsóttastur fríkirkjumaður hér á landi.
í nánu sambandi við þessar skoðanir síra Jóns
Bjarnasonar var það, hve mjög mikla áherzlu liann
lagði á leikmanna-starfsemina. Hann fagnar því, live
mikils gætti hins almenna prestdæmis kristninnar við
myndan og stofnsetning kirkjufélags íslendinga, enda
var þar enginn prestur við með síra Jóni annar en
síra Hans B. Thorgrimsen. Síra Jón fann það hvað
mest að kirkjulega félagsskapnum hér heima — eða
félagsskaparleysinu — nú hin efri árin, hve afskifta-
lausir og sinnulausir leikmenn væru um kirkjuleg mál.
Sumarið 1884 fór síra Jón aflur vestur og nú sezt
liann að í Winnipeg, sem þá er orðin miðstöð ís-
lendinga i Vesturheimi. Er þar vísir til safnaðar fyrir,
og síra Jón llytur þar sína fyrstu ræðu í »Framfara-
félagshúsinu« 20. dag ágústmánaðar. Bættisl nú fljótt
við söfnuðinn er svo skörulegur prestur og leiðtogi
var fenginn. Mun og síra Jón hafa vitjað fleiri safn-