Andvari - 01.01.1915, Síða 18

10
Dr. síra Jón Bjarnason.
seti kirkjufélagsins, en beiðist undan endurkosningu
á kirkjuþingi 1908, en óslitið var hann ritstjóri Sam-
einingarinnar til dauðadags.
IJað er óumræðilegt stórvirki sem síra Jón liefir
unnið með því að koma íslendingum saman í kirkju-
legan félagsskap og halda þeim saman í honum fram
til hinna síðustu ára. Landar vestra munu lýsa því
betur og fyllra en vér getum gjört, hvað síra Jón
hefir verið fyrir þá. Mér koma tveir viðburðir til
hugar nú hin siðustu árin, því til skýringar, livað
verið liafi hann oss hvorumtveggjum. IJað er Jóns
Sigurðssonar varðinn og Eimskipafélagið íslenzka.
Hefði síra Jón Bjarnason eigi safnað íslending-
um saman í skipulegan félagsskap — þó að sá félags-
skapur tæki eigi yfir nema helming allra íslenzkra
innílytjenda —, þá liefðu þeir horfið sem dropar í
hinum enska útsæ. Kirkjan varð hér sem til forna
bezti menningarfrömuðurinn til þroska og þrifa og
samvinnu; og óbeinlínis verkaði félagsskipulagið —
bara við það að vera til — til fylgis og andspyrnu
— út fyrir sitt eigið svæði. Pví fullyrði eg það, að
án slíkrar vinnu, sem síra Jón hefir unnið fyrir landa
vestra, hefði í hvorugu málinu, sem eg nefndi, orðið
jafn stórmannleg eða enda nokkur hluttaka vestan-
manna.
Kirkjufélagsskapurinn, þólt einskorðað liafi sig
við sitt mál, hefir orðið mestur og beztur vörður
þjóðernis og tungu.
I’að er annar aðalþátturinn í lífsstaríi síra Jóns.
Skólamálið, stofnun íslenzks mentaskóla, var og
hið lijartfólgnasta áhugamál síra Jóns. Sjálfur gaf
hann stofnféð til skólans, tók málið upp á fyrstu ár-
um sínum í Winnipeg, og var i ráði að bju-ja þá