Andvari - 01.01.1915, Qupperneq 35

Lagahreinsun.
27
jafnvel sumir þeirra, sem sízt skyldu, eru farnir að
hampa síðarnefndum samförum giftra persóna opin-
herlega á móts við lijónabandið? Hvaða vit er í því,
að halda dauðahaldi í gamlar útlendar lögræðisregl-
ur, þegar allar viðskiftaþjóðir vorar, nema ein, fylgja
alt öðrum reglum. Þingið er þó vítalaust af því, að
við töltum enn í því tjóðurbandi. Það hefir hvað
eftir annað farið fram á breytingu í Jiví efni, en bæði
útlenda og innlenda stjórnin skellt skolleyrunum
við. Danska stjórnin bar lireinskilnislega1) fyrir, að
ósamræmi milli danskra og íslenzkra laga um Jíað
efni væri óheppilegt. Innlenda stjórnin hefir hins
vegar hummað málið þegjandi fram af sér, hvað sem
veldur, og hafði þó livort þingið eftir annað, þingið
1909 og 19112) skorað á landstjórnina, að beitast fyrir
tímabærum breytingum á lögræðisreglum vorum, enda
lét stjórnin semja frumvarp, sem ætla má um, að fara
hefði mátt eflir að einhverju leyti, þar sem lagadeild
Háskólans fjallaði um það. En svo urðu stjórnar-
skifti, og þá gleymdi bæði þing og stjórn þessu
gamla áhugamáli.
Enn veldur það almenningi villum, að lög um
sama efni sýnast oft fara og fara jafnvel stundum í
bága, hver við önnur. Það er t. d. ekki auðvelt, að
ríma lög 1G. Nóv. 1907, nr. 41 um gjald af bitter-
gjörð m. m. saman við fortakslaust bann laga 12.
Janúar 1900, nr. 5 gegn tilbúningi hvers konar áfengis.
En auk þessara ágalla, sem íleslar Jijóðir eiga
við að búa, að meira eður minna leyti, J)á er sá
1) Rhbrj. 31. V. 1890 (Stjt. 1890 B, bls. 83) og 27. VI. 1900
(Stjt. 1900 B, bls. 107). 2) Alþt. 1909, B I bls. 1043 sbr. A nr.
270 og Alþt. 1911, B I, 1021 sbr. A nr. 205.