Andvari - 01.01.1915, Qupperneq 49

1913 og 1914.
41
og að sögn með góðum árangri, en þangað kom
eg ekki.
Samkvæmt þessu var veturinn 1912—13 klak á
7 bæjum við Mývatn (Grænavatn talið með), og kom
eg á allar klakstöðvarnar, nema á Skútustöðum og
Geirastöðum, og athugaði þær vandlega og mældi
hitann í llestum lindunum (tölurnar eru settar í svig-
um hér að framan), sem allra næst því, eða alveg
þar sem þær komu upp úr jörðunni. Hvernig hann
er á veturna, hefir aldrei verið mælt, en líklegt er,
að hann sé eitthvað lítið lægri, því þessi hiti, sem
eg mældi, er hærri en við má búast í kaldavermsla-
lindum á svona norðlægum stað, um 300 metra yfir
sjávarmáli og stafar það annaðhvort af allháum loft-
hita um miðsumarleytið, sem verkar gegnum hraun-
ið á jarðvatnið, þegar það fer að nálgast yfirborð
jarðar, eða af jarðhita. Ekki gat eg séð annað, en
að staðirnir væru vel valdir, þegar líka verður að
taka tillit til þess að þeir séu ekki of langt burtu
frá bæjum, vegna umhirðunnar, og því ef til vill
orðið að sleppa góðum stöðum, af því að þeir eru
of fjarlægir.
Útbúninginn á klaklækjunum gat eg eðlilega ekki
séð að öllu leyti á þessum tíma ársins. A byrgin
var minst stuttlega áður; þau hafa bæði þann galla,
að veggirnir gefa ekki nóga vörn gegn óboðnum gest-
um, og eru opin að ofan, og því hætl við að fiskar
færu ofan í þau i miklum vatnavöxtum eða rusl,
sem flyti á vatninu, jafnvel þó að net væri yfir þeim.
Kassarnir hafa ekki þessa galla, en eru eðlilega ó-
fullkomin áhöld; einkum voru gataplöturnar slæmar,
því að götin voru mörg svo stór, að egg og nýklak-
in seiði gátu sezt í þau eða jafnvel komist út um