Andvari - 01.01.1915, Side 88

80
Um búreikninga.
var nauðsynleg við landbúnaðinn, eins og hvern
annan atvinnurekstur. Samt mun það ekki hafa
verið fyr en eftir miðja næstl. öld, að bændur í
öðrum löndum fara að leggja sig eptir nokkrum
verulegum reikningsskap við búskapinn. Nú mun
þetta vera farið að lagast í flestum löndum, þó að
sumum búnaðarfrömuðum þyki enn þá að ýmsu leiti
mjög ábótavant.
Á íslandi hefir til þessa verið fremur lítið talað
eða ritað um reikningsfærslu yfir búskapinn, og er
það ekki undarlegt. Það hefir víða brunnið við lijá
okkur að hugsað hefir verið um margt annað meira
en um landbúnaðinn. Og á meðan lítið er hugsað
um einhverja atvinnu, þá er ekki verið að brjóta til
mergjar hvernig ein eða önnur tilhögun á henni muni
borga sig.
Að vísu er langt síðan stöku menn fóru að ræða
og rita talsveri um búskap og leggja ýmislegt niður
reikningslega sem honum kom við. Má þar til nefna
ýmsa merka menn, svo sem Skúla landfógeta Magn-
ússon, Ólaf stiftamtmann Stefánsson, Björn prófast
Halldórsson og Magnús sýslumann Ketilsson, og á
síðari árum þá Tryggva bankastjóra Gunnarsson,
Guðmund prófast Einarsson og Einar alþm. Ásmunds-
son og síðast Sigurð bónda Guðmundsson í Vetleifs-
holtshelli.1)
En þrátt fyrir það, að allir þessir menn hafa
veitt búskapnum nákvæma eptirtekt, og lagt margt
niður fyrir sér reikningslega, þá er þó ekki hægt að
3) Eptir að þetta erindi var flutt kom út í Búnaðarritinu^
ritgjörð um búreikninga eptir hinn síðarnefnda, sem nú er bóndi
á Selalæk.