Vaka - 01.03.1928, Side 14

8
JÓH. SIGJ.: FORL. ÚR MERÐI VALGARÐSS. [vaka]
VALGARÐUR
(þcgir stundarkorn. Eldurinn lifnar)
En ef kona þín ynrii Skarphéðni?
MÖRÐUR
Hvort gjörist nokkur svo djarfur, að það mæli?
VALGARÐUR
(blœs í eldinn)
Enginn! Enginn!
MÖRÐUR
Hver er svo djarfur, að slíkt mæli?
VALGARÐUR
(blæs aftur í eldinn, sem nú er orðinn að báli)
Enginn! Enginn!
MÖRÐUR
Nú ætla eg að láta þig einan með goðum þínutri
(fer).
VALGARÐUR
(lítur um öxl heldur seinlega og horfir á eftir Mer'ði. Tekur
krossinn og leggur á bálið)
óðinn alfaðir! Eg gjöri til þín hæn mína á þessari
nóttu. Eg hið mikils og ekki að ósynju. Eg færi þér
þetta óheillatré í fórnargjöf. Eg hefi ekki annað hlaut-
hlóð en hatur gamals manns (Tekur brand úr bálinu og
beldur honum liátt á loft). Veitið mér það, allir Æsir, að
einn neisti af þessu hatursbáli megi verða Njáli og
ættmönnum hans ölluin að grandi.
T j a 1 d i ð .