Vikan - 18.02.1965, Blaðsíða 7

fólki. Það verður henni vafalaust
mjög sársaukafullt í bili, ef þú
yfirgefur hana, en hún mundi
kannski þroskast á því og halda
aðdáun sinni í skef jum næst þeg-
ar hún verður ástfangin. Þú svík-
ur sjálfan þig með því að giftast
henni og gerir henni mjög vafa-
saman greiða með því líka.
MUNDU BARA AÐ VERA
KURTEIS.
Herra Póstur!
Háttvísi og kurteisi er nokkuð
sem fslendingum gengur seint að
læra. Verður maður þess mikið
var, jafnvel hjá mönnum í opin-
berri þjónustu, eins og t.d. stræt-
isvagnastjórum borgarinnar. Fyr-
ir nokkrum dögum steig ég upp
í einn strætisvagn borgarinnar
og rétti vagnstjóranum 500 króna
seðil og kvaðst ætla að kaupa
eitt 100 kr. kort. Lítur hann á
seðilinn og síðan á mig og spyr
svo hvern fjandann ég meini
með að rétta sér svona stóran
seðil(!) hann geti bara alls ekki
skipt. Segir hann mér að hlaupa
út í sjoppu þarna rétt hjá og
fá skipt. Geri ég það og dreg
ekki af mér á hlaupunum. Sný
ég síðan aftur til vagnsins. En —
þegar ég er rétt kominn að hon-
um leggur hann af stað í flýti!
Herra Póstur! Hvað finnst yður
um svona framkomu?
Ég veit, að oft hefur verið
kvartað yfir strætisvagnastjórum
borgarinnar í þessum dálkum,
en góð vísa er aldrei of oft kveð-
in og skepnurnar láta sér ekki
segjast.
Með kveðju,
H.Þ.S.
--------Svei mér ef ég veit það.
Það er nú svo komið, að maður
verður yfirleitt að fara bónarveg
að mönnum til að taka við ís-
lcnzkum peningum, og þakka sín-
um sæla ef vel gengur.
Farðu t.d. í bankana með smá-
peninga!
Nei, annars. Farðu ekki. Ég
vil þér ekkert illt, H.Þ.S. Gerðu
bara eins og þér er sagt, og vertu
ekki með neitt rövl. Safnaðu sam-
an smápeningum, þangað til þú
átt hundrað krónur í einseyring-
um, aðrar hundrað I fimmeyring-
um, tíeyringum, tuttugu og fimm-
eyringum, krónum og tveim
krónum. Svo máttu, vesgú, pakka
þessu snyrtilega saman og skrifa
utan á pakkann hvað í honum
sé. Þá getur verið að tekið sé
við því. Annars ekki.
Ef þú ætlar að kaupa eitthvað
hjá strætisvögnunum, skaltu
vanda þig og hafa rétta upphæð.
Ekki of smátt og ekki of stórt.
Þeir mega ekki vera að því að
skipta. Þeir hafa svo mikið að
gera.
Og mundu svo að vera ávallt
kurteis.
VILL LIFA HEILBRIGÐU LÍFI
OG HANA NÚ!
Kæra Vika!
Mig langar til að biðja þig um
ráð, kæri Póstur.
Þannig er mál með vexti, að
ég virðist hafa óstjórnlegt að-
dráttarafl fyrir kvenfólk, þótt ég
reyni ekkert til þess, og líður
varla sá dagur, að ég fái ekki
tækifæri til að „hitta“ kven-
mann. Þú veizt hvað ég á við.
Ef ég kynnist einhverri stúlku,
hvort sem hún er ógift, trúlofuð,
gift eða ég veit ekki hvað, þá
get ég varla talið upp að tíu áður
en einhver fjandinn hefur skeð,
þannig að ég gæti hreinlega labb-
að heim til viðkomandi og stung-
ið mér beint upp í rúm til hennar.
Sumum mundi kannske finn-
ast þetta vera töluverður kostur,
og öfunda mig af þessum eigin-
leika, sem ég skil ekki sjálfur,
því ég geri þetta ekki viljandi.
En ég er hreinlega í vandræðum.
Jú, sjáðu til. Ég er giftur ágætis
konu, og ánægður með það.
Kæri mig ekkert um fleira kven-
fólk. Vil lífa mínu heilbrigða lífi
eins og gengur og gerist. En svo
er þessi fjári. Og einhvernveg-
inn finnst mér í hvert sinn, sem
kvenmaður sækir á mig, að ég
verði að sanna það að ég sé karl-
maður.
Svarðu mér nú fljótt, Póstur
minn, áður en illa fer.
Gepill.
— — — Já, ég skil að þetta er
afskaplega slæmt. Ég hef sjálfur
lent í svona vandræðum, og það
er geysilega... geysilega ... ég
mcina, það er dálítið... o-jæja,
ég læt það nú vera. Verst hvað
ég vorkenni kvcnfólkinu, sem fer
á mis við þetta allt saman.
3) & nx u
a
i rt
cL i
GERA ERFIÐA DAGA LÉTTA
Fást í verzlunum um land allt