Vikan - 18.02.1965, Blaðsíða 33

fer á myndinni, — sem sannar (
sjálfu sér að það er engin ný bóla.
Auðvitað urðu deilur 'um það,
bæði opinberlega og á bak við
tjöldin, hvort þessi úrslit hefðu ver-
ið rétt. En það mun tilheyra glím-
unni, að glíma með tungu og penna
á eftir. Hermann hafði nefnilega
lagt sína keppinauta, og það meira
að segja svo fljótt og örugglega,
að enginn þeirra, og þá ekki hann
sjálfur, fékk tækifæri til að sýna
nokkra glímu að ráði. Hermann
gekk að þeim og búms . . . ! þeir
lágu flatir á bakinu. En úrskurðin-
um varð ekki breytt, hvort sem
hann var réttur eða rangur.
Um nóttina var gist á Þingvöll-
um, konungur í bænum, en aðrir í
tjöldum eða bara milli þúfna úti
í móa. Svo var haldið áfram á
hestum til Geysis daginn eftir, og
er tekið fram, að konungur hafi
riðið „Stóra Grána", sem vafalaust
hefur verið þekktur stólpagripur í
þá daga. Reið hann einhesta alla
leið austur og kvaðst óþreyttur,
enda vanur hestamaður. Alexandr-
ina drottning fór ýmist í léttvagni,
reið á hesti, eða bara gekk og
kvaðst ekki heldur þreytt eftir ferð-
ina. Auðvitað var stanzað nokkrum
sinnum á leiðinni og dáðst að hinu
undurfagra landslagi, og á hvera-
svæðinu er tekið fram að Smiður
hafi gosið. Fata líka.
Næsta dag var haldið til Gull-
foss í dumbungsveðri, en allir dáð-
ust óskaplega að náttúrufegurð þar
og „var tekinn fjöldi mynda." Kon-
ungur skoðaði Kjóastaði í Biskups-
tungum, sem nú telst til þeirra bæja,
sem eru allra lengst frá sjó, og
þótti heldur lágt undir loft á staðn-
um, en tók fram — sem mörgum
þótti fengur í að vita — að „bær-
inn væri þrifalegur."
Heimleiðin var farin um Selfoss
og gekk allt vel og frásögulítið,
en 4. júlí fór konungur og hirðin
áfram með skipunum héðan eftir
veglega veizlu um borð í VAL-
KYRIEN, og var þá siglt til Hafnar-
fjarðar. Þar var skipt um skip og
stigið um borð í ISLAND, sem flutti
hópinn til Grænlands og síðan heim
aftur til Danmerkur.
í næsta blaði
VIKAN fylgdist með komu snillingsins
LOIIIS ARMSTRONG
til íslands. ViS ræddum viS Louis og tók-
um myndir af honum á sviðinu, í Hótel
Sögu og í samkvæmi í ameríska sendi-
ráðinu.
Látið ekki næsta blað fram hjá ykkur fara
Svona yfir höfuð, þá hafa vafa-
laust flestir haft mikið yndi af
þessari heimsókn, og ekki sízt þeir,
sem komust í einhverja veizluna.
Þó voru nokkrir menn — og raunar
ein kona líka — sem mesta ánægj-
una höfðu. Það voru nokkrir fang-
ar, sem voru náðaðir í tilefni þessa
merkisviðburðar. Nöfn þeirra eru
birt í blöðum þess tíma, en ekki
vert að rifja þau upp hér. Konan
hafði verið dæmd I 5x1 dag upp
á vatn og brauð, en aldrei komizt
í megrunarkúrinn, þegar hún var
náðuð.
★
ANGELIQUE
Framhald af bls. 21.
Eftir þetta leið henni betur. Hún þvoði sér og klæddi sig. Svo eyddi
hún morgninum með drengjunum. Hún hafði gott af þvi að vera ná-
lægt þeim. Eh hún hafði engar áhyggjur þótt henni dytti í hug, að
hún myndi aldrei sjá þá framar. Þeir þurftu ekki á henni að halda
lengur. Þeir höfðu Barbe sem þeir þekktu, og myndi flytja þá heim til
Monteloup. Þeir myndu vaxa upp í sólskini og fersku sveitalofti, langt
burtu frá óþef og óhreinindum Parísarborgar.
Jafnvel Florimond var ekki lengur háður móður sinni. Hún kom
heim seint á kvöldin, heim í húsið, sem þeir höfðu gert að sínu eigin
konungdæmi, með þjónustustúlkunum tveimur, hundinum Patou, leik-
föngunum og fuglunum. En af þvi að það var Angelique, sem kom heim
með leikföngin, þutu þeir á móti henni'þegar þeir sáu hana, og heimt-
uðu frekjulega eitthvað nýtt. Þennan dag hafði Florimond togað í litla
rauða pilsið sitt og sagt:
— Mamma, hvenær fæ ég pilsbuxur eins og strákur? Nú er ég orð-
inn karlmaður.
— Vinur minn, þú ert búinn að fá fallegan filthatt með stórri, bleikri
fjöður. Margir litlir strákar á þínum aldri eru alveg ánægðir, þótt þeir
eigi ekkert nema hettu eins og Cantor.
— Ég vil fá pilsbuxur! hrópaði Florimond og kastaði lúðrinum sínum
á gólfið.
Angelique forðaði sér; óttaðist að reiðikast myndi koma henni til
að refsa honum.
Eftir hádegisverðinn notaði hún sér blund drengjanna til að fara í
yfirhöfn og yfirgefa húsið. Hún tók innsiglað umslagið með sér. Húr,
ætlaði að færa Desgrez það og biðja hann að fara með það á fundinn.
Svo ætlaði hún að yfirgefa hann og fara í gönguferð meðfram Signu.
Hún hafði nokkra klukkutima fyrir sér. Hún ætlaði af fara í langa
gönguferð.Hún ætlaði að komast út í sveit og bera með sér, sem síðustu
skynjun, haustgullin trén, og anda að sér að lokum hreinu, tæru haust-
loftinu, sem myndi minna hana á Monteloup og bernsku hennar....
74. KAFLI
Angelique beið eftir Desgrez í nýja húsinu hans. Hann átti nú hús
í auðkýfingahverfinu í Pont Notre Dame, næstum alveg nýtt og byggt
samkvæmt smekk auðugra borgara í París; framhlið hússins skreytt
með upphleyptum guðamyndum, sem héldu á ávöxtum og blómum
með merki konungsins og ýmis konar skiltum, allt málað í skærum,
„eðlilegum" litum.
VXKAN 7. tbL gg