Vikan - 18.02.1965, Blaðsíða 31

Landsveizla meS 250
heiðursgestum
Framhald af bls. 27.
Landsins æðsti maður stóð auð-
vitað einn og yfirgefinn fremst á
flotpallinum til að bjóða kóng vel-
kominn þegar hann steig fæti á
frónska grund, tók ofan pípuhatt-
inn og tók í hönd kóngs. „Vel-
kominn til Islands, yðar hátign",
stendur undir Ijósmynd af þessari
virðulegu athöfn. Forsætisráðherr-
ann var Jón Magnússon.
„Karlaflokkur" söng auðvitað
„Þú álfu vorrar yngsta land" á með-
an þessu fór fram og menn tókust
í hendur, en síðan gekk konungur,
drottning, prinsar og fylgdarlið upp
rauðskartaða Steinbryggjuna, und-
ir blómabogann og áfram suður
Pósthússtræti, beygðu til vinstri í
Skólabrú og beint upp tröppurnar
til hins veglega bústaðar konungs,
Menntaskólans.
Og að kvöldi þessa mikla dags
var svo Landsveizlan haldin með
250 útvöldum heiðursgestum, góð-
borgurum og öðrum, sem voru í klík-
unni. Virðulegasta veitingahúsið
var þá það, sem nú er almennt
kallað Iðnó, en heitir Iðnaðar-
mannafélagshúsið.
En jafnvel Iðnó var ekki nógu
stórt til að taka 250 virðulega
gesti, svo eitthvað varð til bragðs
að taka. Og það ráð var tekið, að
rífa gat á gafl hússins og tjald
reist sem viðbót við Iðnó. Salar-
kynnin náðu vestur með tjörn. í
tjaldinu var síðan matazt, og er
mér tjáð, að sjaldan hafi eins glæsi-
legar kræsingar verið á borðum
hér, en verst þótti gestunum, að
strax og kóngur var búinn að borða
og hlusta á ræðu Jóns Þorlákssonar
(sem ku hafa verið leiðinleg), þá
stóð hann upp og lét sér fátt um
finnast þótt sársvangur almúginn
væri ekki búinn að troða upp á
sér belginn.
Síðan var gengið inn í samkomu-
salinn (húsið) og þar stiginn dans.
Hafði forsjálnin einnig verið þar að
verki, því undirbúningsnefndin
hafði boðið úrvali ungra meyja af
góðum ættum þangað, til þess að
dansa við kadettana — eða dátana
eins og við mundum kalla þá. Um
árangur þessa dansleiks skal ósagt
látið, en þó veit ég um a.m.k. eitt
farsælt hjónaband, sem til var
stofnað þar, milli 17 ára íslenzkrar
yngismeyjar og dansks sjóliða, sem
nú gegnir virðingarstöðu í höfuð-
borg Danaveldis.
Næsta dag fór konungur og
fylgdarlið hans upp að Elliðaám,
þar sem reist hafði verið voldug
rafstöð, knúin vatnsafli frá ánum,
og átti að sjá borginni fyrir raf-
magni um ókomna framtíð. Hún var
nú tilbúin til framleiðslunnar, og
konungur vigði fyrirtækið að hætti
fyrirmanna og farnaðist því æ vel
síðan. Síðar um daginn var svo
haldinn ríkisráðsfundur í Mennfa-
skólanum, sá fyrsti, sem á fslandí
var haldinn, og undirritaði konung-
Silver Gillette—|iaegilegur rakstur
með rakblaði, sem endist og endist
ur þar 71 lög, sem áður höfðu
verið samþykkt á Alþingi.
Þann 28. júní lagði konungur og
Ihirðin af stað frá Menntaskólan-
um stundvislega klukkan níu um
morguninn og var ferðinni þá heit-
ið til Þingvalla. Margt manna slóst
í[ förina, bæði boðsgestir og svo
allir hinir, sem fóru bara upp á
eigin ábyrgð og gátu krækt sér (
sæti í bíl, áttu reiðskjóta eða reið-
hjól. Það var steikjandi hiti um
daginn, en lítið ryk, því rignt hafði
um nóttina. Farartækin voru yfir-
leitt „Model T" Ford og aðrar svip-
aðar gerðir. Segir í blaðagrein um
ferðina, að „ferðateppin, sem voru
í bílunum, mættu almennri fyrirlitn-
ingu vegna hitans, og voru lögð
til hliðar."
Til Þingvalla var komið klukkan
12 á hádegi, en á leiðinni höfðu
menn staðnæmzt nokkrum sinnum
„til að dásama náttúrufegurðina."
Og hefur hver vafalaust dásamað
hana á sinn eiginlega hátt.
Og svo var auðvitað konungs-
glíma á Þingvöllum um daginn. Þá
var alltaf konungsglíma, ef tæki-
færi gafst, og konungsglímur eru
ennþá frægar af afspurn.
Þátttakendur voru menn, sem nú
eru flestir þekktir og virtir virðing-
armenn: Guðmundur Kr. Guðmunds-
son (skrifstofustj.), Hermann Jónas-
son (fyrrv. forsætisráðherra), Bjarni
Bjarnason (fyrrv. skólastj. Laugar-
vatni), Eggert Kristjánsson (stór-
kaupm.), Helgi Hjörvar (fyrrv.
skrifstofustj.), Hjalti Björnsson (stór-
kaupm.) Magnús Kjaran (stór-
kaupm.) og Þorgils Guðmundsson
(íþróttakennari).
Einustu verðlaunin hlaut Guðm.
Kr. Guðmundsson, og tekið var fram
að það væri fyrir fegurstu glfmuna.
Við skulum vona að myndin sé
ekki tekin af honum í átökum, því
jafnvel á hinum síðustu og verstu
niðurlægingartímum glímunnar, hef-
ur sjaldan sézt bolað meira en gert
VIKAN 7. tbl. g J