Vikan - 18.02.1965, Blaðsíða 8

HANS EIGIN FRÆGÐ VAR
HONUM HREIN RÁÐGÁTA.
HANN HAFÐI EINUNGIS
ÁHUGA Á TÖLUM Á PAPPÍR
OG KENNINGUM, EN STÖÐ
NÁKVÆMLEGA Á SAMA UM
HLUTI, SEM ÞEGAR HÖFÐU
VERIÐ FUNDNIR UPP.
í fyrsta sinn sem ég hitti prófessor Albert Ein-
stein, reyndi hann að róa mig með því að sýna
mér Yo-Yo, og gera tilraun til að kenna mér
að nota það.Þetta var órið 1932 og ég var
þrettón óra. Við vorum gestkomandi ó heimili
Einsteins í Caputh, einni af útborgum Berlínar.
Faðir minn dr. Gustav Bucky, sem nú er lótinn,
var læknir tveggja st|úpdætra Einsteins, og þessi
kunningsskapur varð til þess að prófessorinn
bauð fjölskyIdu minni til miðdegisverðar. Við
vorum fjögur, foreldrar mínir, eldri bróðir minn
og ég.
Þetta var mikill viðburður og ég var ákaf-
lega spenntur við tilhugsunina um að heimsækja
þennan fræga mann. Þegar hann tók í
hönd mína hefur hann eflaust fundið ótta minn
og lotningu, og jafnvel þótt ég væri sjálfur að
sálast úr feimni, fann ég að Einstein var líka
feiminn. Þegar hann sá hve illa mér leið, sett-
ist hann hjá mér og spurði mig hlýlega um
skólann og verkefni mín þar.
Svo sagði hann. — Ég hef hérna nokkuð til
að sýna þér. Hann gekk að skrifborðinu og kom
til baka með Yo-Yo, sem þá var mjög í tízku
meðal skólabarna í Berlín. Hann reyndi að sýna
mér hvernig ég ætti að nota það, en gat ekki
fengið það til að renna upp bandið. Svo sýndi
ég þau fáu brögð, sem ég kunni og benti hon-
um á að það hefði verið snurða á bandinu,
sem gerði það að verkum að Yo-Yo-ið rann
ekki eftir því. Einstein kinnkaði kolli, mjög hrif-
inn af leikni minni og kunnáttu.
Eftir að hafa sýnt móður minni og bróður
sömu alúðina, settist hann hjá föður mínum,
sem var einn af brautryðjendum í geislalækn-
ingum, og þeir sökktu sér niður í vísindalegar
umræður. Frú Einstein og móðir mín höfðu nóg
umtalsefni.
Þegar við höfðum lokið við máltíðina, fór
móðir mín að hæla frú Einstein fyrir matinn
og hún svoraði á sinn hógværa hátt: — Þetta
var engin fyrirhöfn, við borðum svona á hverju
kvöldi.
— Hvað er að heyra? hrópaði Einstein, —
étum við þetta á hverju kvöldi? Og aumingja
frú Einstein, þessi hægláta, elskulega kona stokk-
roðnaði.
Eftir skólatíma næsta dag flýtti ég mér í
leikfangabúð og var nærri búinn að gera út af
g VIKAN 7. tbj,