Vikan - 04.12.1969, Síða 43

frá Who — og jafnvel Jethro Tull
— til fyrirmyndar,- hljóðfæraskipan
en hin sama, og er valinn maður í
hverju rúmi. Munar þar að sjálf-
sögðu mest um söngvarann Jónas
Jónsson, en einnig er Björgvin
Gíslason, hinn kornungi gítarleikari
athyglisverður spilari. A popphátíð-
inni títtnefndu í Laugardalshöllinni
vöktu þeir félagar í Náttúru tals-
verða athygli, en þeir fluttu þar
tólf mínútna úrdrátt úr popp-óper-
unni „Tommy" eftir Pet Townsend.
Þannig vörðu þeir öllum þeim ,,dýr-
mæta" tíma, sem þeir höfðu til ráð-
stöfunar. Málsmetandi menn og ó-
vilhallir hafa sagt okkur, að fram-
lag þeirra til hátíðarinnar hafi verið
eitt hið merkilegasta, sem fram kom.
Ein af mörgum hljómsveitum, sem
komið hafa fram á sjónarsviðið á
þessu ári, er Tilvera. Margir spáðu
Tilveru vinsældum, en raunin hef-
ur vfst orðið önnur, því að hljóm-
sveitin hefur aldrei náð sér veru-
lega á strik. Tilvera hafði í upphafi
tvö tromp á hendi: Engilbert Jensen
og Rúnar Gunnarsson. Að því er
nýjustu fregnir herma er Rúnar
hættur í hljómsveitinni og er ekki
annað sýnna en að farið sé að syrta
í álinn hjá hljómsveitinni. Við skul-
um þó vona, að Rúnar bakverpist
ekki poppinu algerlega, því að
hann býr yfir miklum hæfileikum,
sem rétt er að virkja.
Júdas er fortakslaust í hópi hinna;
sveitin fór rólega í sakirnar framan
af en hefur sífellt verið að sækja í
sig veðrið og er nú í góðu áliti.
Pottur og panna er auðvitað Magnús
Kjartansson. Sú fiskisaga hefur flog-
ið, að Magnús hyggist bæta við
mannskap f hljómsveitina, en hann
er þögull sem gröfin, þegar þau
mál ber á góma.
Geislar frá Akureyri létu sem
kunnugt er frá sér fara hljómplötu
sl. sumar Sú plata vakti enga sér-
Framhald á bls. 100.
DÚMBO
0G
STEINI
Þeir eru nú
horfnir af
sjónarsviðinu.
R00F
TOPS:
Gunnar,
Ari,
Jón Pétur,
Guðni og
Sveinn
GUNNAR Þ0RÐARS0N
inni og ætla mátti í upphafi og er
ástæðan sennilega sú, að á sama
tíma og hljómsveitin fór á kreik,
komu margar fleiri fram á sjónar-
sviðið og þær reyndust einnig a11-
flestar fyllstu athygli verðar. Þá
kann að vera sú skýring á þessu,
að Hljóma-unnendur hafi ekki sætt
sig við hinn nýja „kokteil". Hvað
sem því líður er þvi ekki að neita,
að Trúbrot er hljómsveit í gæða-
flokki enda er liðið þrautþjálfað og
harðsnúið í poppinu. Um þessar
mundir er hin nýja hæggenga plata
hljómsveitarinnar að koma á mark-
aðinn, og verður fróðlegt að sjá,
hverjar viðtökur hún fær.
Agætt dæmi um hljómsveit, sem
hallast að því, sem kallað er
„commercial pop", er Ævintýri með
sjálfan Björgvin Halldórsson í
broddi fylkingar. Björgvin hefur
látið svo um mælt, að vinsældir
hljómsveitarinnar megi rekja til
þess, að hún leiki lög, sem fólkið
vilji heyra. Sjálfsagt veit Björgvin,
hvað hann syngur, þegar hann seg-
ir þetta, en hafa ber í huga, að þeir,
sem fylgja Ævintýri að málum, eru
flestir neðarlega á táningaaldrin-
um; unglingar, sem sækja dans-
leiki í Tónabæ, en eins og kunn-
ugt er, eru gestir þar allt niður (
13 ára. Er raunar ofur eðlilegt, að
smáfólkið kjósi fremur hina svo-
kölluðu „kúlutyggjómúsik" fram
yfir tormeltari músik. Þessi hópur,
sem kemur ( Tónabæ, er hreint ekki
svo Ktill, sem sjá má af því, að
fyrstu mánuðina, sem húsið var op-
ið, var fjöldi gesta samanlagt um
sextíu þúsund. Sigur Ævintýris í
vinsældakosningunum ( Laugardals-
höllinni s.l. haust var þýðingarmik-
ill, ekki aðeins fyrir hljómsveitina,
heldur og fyrir Tónabæ. Er nú svo
komið, að hinar „stærri" hljómsveit-
ir beinlínis sækjast eftir að koma
þar fram.
En það eru fleiri athyglisverðar
hljómsveitir en hér hafa verið nefnd-
ar. Náttúra er ein þeirra. Sú hljóm-
sveit hefur tekið sér sitthvað