Vikan - 04.12.1969, Page 44

í kvikmyndinni, sem gerS er eftir
skáldsögu Thomasar Hardy, eru
þessir leikarar í aSalhlutverkum:
Batsheba Julie Christie
Gabriel Alan Bates
Boldwood Peter Finch
Frank Troy Terence Stamp
Fiarri heimsins glaumi
— Frank, hvíslaði Fanny i biðj-
andi rómi. Hún hafði staulazt á fæt-
ur og stóð nú við hliðina á hesti
hans í hálminum, en hann sá að
hún riðaði, svo hann greip um hand-
legg hennar.
— Drottinn minn, Fanny, hvað
ertu að gera hér? tautaði hann.
Hann fékk kökk í hálsinn, þegar
hann horfði á hana í daufri birt-
unni. Hún var óhrein, magnlaus og
mögur. Hvað hefur komið fyrir
hana?
— Ég hefði ekki átt að koma
hingað, sagði hún auðmjúklega, —
en ég þarfnast svo hjálpar.
— Hvar hefurðu verið? hvíslaði
hann. — Fanny, hvað hefur komið
fyrir? Hvers vegna léztu mig ekki
vita?
44 VIKAN JÓLABLAÐ
— Ég þorði því ekki, sagðí hún
lágt.
Slæm samvizkan lokaðist eins og
járnkló um hjarta Franks. Hann
hafði svikið hana, — yfirgefið hana
vegna síns eigin særða stolts. Hann
hafði gleymt henni, þegar hann
eygði möguleika á því að kvænast
hinni ríku Batshebu. — Fanny! Hann
þrýsti hönd hennar.
— Fanny, þú getur ekki verið
hér, sagði hann, og það var ör-
vænting í rödd hans.
— Ég veit það, sagði hún, — en
mig langaði bara til að sjá þig einu
sinni ennþá. Ég skal fara.
- Hvert?
— Til Casterbridge. Til fátækra-
hælisins.
Það var eins og hnífur væri rek-
inn í hjarta hans. Fanny á fátækra-
heimili? Hann beit á jaxlinn og
kæfði andvarpið. En það þýddi ekk-
ert að gráta.
— Þú getur ekki verið þar, sagði
hann. En hann þagnaði, þegar hann
leit í róleg augu hennar. I þeim
var líka spurning Hvert átti hún að
fara Hann gat ekki gefið henni
svar við því.
— Aðeins í nótt! sagði hann æst-
ur. — Svo kem ég og sæki þig. Ég
skal reyna að fá peninga og út-
vega þér einhvern stað. Hittu mig
við kornskemmurnar klukkan ell-
efu.
Hann hélt fast í grannan hand-
legginn. Svo gekk hann út að hest-
húsdyrunum og gægðist út. Það var
um að gera að enginn sæi hana,
þegar hún læddist burt. Það var
enginn á hlaðinu. Hann veifaði til
hennar að koma. Eins og lítill, grár
skuggi leið hún meðfram múrveggn-
um og hvarf milli húsanna. Hvorugt
þeirra tók eftir því að gluggatjald-
ið fyrir einum stofuglugganum
bærðist lítið eitt. En í skjóli bak við
tjaldið stóð Batsheba
Frank Troy stóð lengi hreyfingar-
laus á hlaðinu. En svo rétti hann úr
sér. Fanny var komin í leitirnar og
hún þurfti á bráðri hjálp að halda.
En hann átti ekki einn einasta eyri
sjálfur. Hann yrði neyddur til að
knékrjúpa fyrir Batshebu einu sinni
ennþá!
Hann skálmaði heim að húsinu,
rétti úr sér og gekk inn. Batsheba
var í dagstofunni. Hann leit í kring-
um sig í notalegri stofunni, þar sem
svo margt var verðmætrá muna.