Vikan - 04.12.1969, Qupperneq 62

ur SILICON, fer vel
meö hár yðar og hár-
greiðslan endist
lengur.
Merkið tryggir gæðin
Halldór Jónsson hf.
Hafnarstræt! 18 — Sfmi 22170
Oft höfðum við séð fagurt sól-
arlag á ferð okkar um fsland, en
sólarlagið þetta kvöld tók fram
öllu af því tagi. Allt loftið log-
aði í litskrúði — bláu, gráu,
gylltu og rauðu. Hekla sást mjög
greinilega yfir hæðardrögin hinu
megin við Hvítá, með fagran
rósaroða á vöngunum undir skín-
andi snjóhulunni meðan sólin
seig til viðar. í suðri gnæfði
Eyjafjallajökull, hár og tignar-
legur í himinveldi sínu.
Við lögðumst öll til svefns
hálfklædd, til þess að vera við-
búin, ef Geysi þóknaðist að gjósa.
Klukkan tvö um nóttina kom
kallið: „Geysir! — Geysir!“ Við
konurnar stukkum upp úr rúm-
unum og ætluðum út, en Hann-
es hafði þá reimað tjaldið svo
rækilega aftur, að við komumst
ekki út. Við toguðum í bandið
og hömuðumst við að leysa hnút-
ana og allt í einu gaf það eftir
og við steyptumst út í hrollkallt
næturloftið. Við flýttum okkur
öll upp að hvernum sem var
skammt í burtu, meira og minna
dúðuð ábreiðum. Svo stóðum við
þarna og skulfum í napurri næt-
drgjólunni og biðum þess að
tröllið bænheyrði okkur. En að
undanskildum neðanjarðar-
skruðningum sýndi hann engin
merki þess að verða við óskum
okkar. Við fórum því vonsvikin
aftur í tjöldin og reyndum að hita
okkur aftur milli rekkjuvoðanna.
Það leið löng stund, áður en
maður festi blund aftur og mað-
ur var ekki búinn að dvelja í
landi draumanna nema fáar mín-
útur, þegar rödd háskólakenn-
arans kallaði til okkar að hafa
okkur á kreik. Aftur veltum við
okkur fram úr rúmunum og
skunduðum til hversins. í þetta
sinn brást hann okkur ekki.
Með gný svo miklum að líktist
nálægt fallbyssudrunum og
hljóðhimnurnar ætluðu að rifna
hóf Geysir eitt af þessum stór-
gosum sínum, sem hann er fræg-
ur fyrir. Jörðin skalf undir fót-
um manns og drunurnar berg-
máluðu í hæðunum í kring.
Hverinn skaut hverri gossúlunni
af annarri upp i loftið og við
hvern nýjan jarðtitring hækkaði
gossúlan, svo manni fannst þessi
sjóðheita himinglæfa nema við
„himin háan“. f byrjun gossins
var súlan að mestu leyti sjóðandi
vatnsstrókur, en þegar leið á gos-
ið, aðskildist súlan í mjórri bun-
ur, sem féllu eins og bjartir foss-
ar í mildu morgunljósinu niður í
sjóðandi hverinn, sem hvæsti og
bullaði neðan undir. Gosið stóð
fimm mínútur og gossúlan náði
um 130 enskra feta (40 m) hæð.
Smátt og smátt dró úr neðan-
jarðardrununum, gossúlan hvarf
og jarðhræringarnar fundust
ekki lengur, — og manni fannst
maður aftur standa á fastri fold.
Allt í einu birtist syfjaður, reið-
ákafa hreyfingu og eimskýin
ykjust mikið, þá spýtti hann að-
eins nokkrum gusum yfir barm-
ana og lagðist svo niður, nöldr-
andi, í sitt venjulega vatnsborð.
Við nöldruðum líka yfir því að
vera ónáðuð við matinn, og sá
fyndnasti í hópnum stakk upp á
því að kasta bréfmiða með árit-
uninni „stundvísi er undirstaða
viðskiptanna" í Geysi og fleira
sögðu menn í vonbrigðunum til
háðungar Geysi gamla. Út af
þessum sameiginlegu vonbrigð-
um okkar, sem þarna vorum
stödd, fóru ýmsir, sem við þekkt-
um ekki, — aðallega fslendingar,
úr ýmsum landshlutum, — að
yrða vinalega á okkur og sögðu
meðal annars að Geysir hefði
verið með þessi umbrot í síðustu
þrjú dægrin og þeir væru orðnir
dauðþreyttir á þessum stöðugu
hlaupum fram og aftur. Og „hrot-
herrann“ — sá sem hraut svo
snjallt, við fyrstu heimsókn okk-
ar í gistihúsið — spáði, með al-
vörusvip, að Geysir mundi alls
ekki gjósa og bætti við, að per-
sónuleg skoðun sín væri, að gos
Geysis væru tóm svik og ýkjur.
Til þess að bæta gráu ofan á svart
og draga enn meir úr vonum
okkar, var okkur sagt, að hópur
danskra stúdenta hefði beðið við
hverinn í tvo daga án þess að
fá nokkurt gos; hafði þó danska
ríkisstjórnin fyrirskipað að horfa
ekki í kostnaðinn við sápugjöf í
Geysi — sápa er venjulegt erti-
62 VTKAN-JÓLABLAÐ
lyf til að koma af stað gosi —
enda hafði henni verið mokað í
hverinn í heilum hestburðum,
algerlega árangurslaust. Skömmu
eftir að stúdentahópurinn hafði
kvatt Geysi í fússi og með litlum
virktum hafði þó uppsölulyfið
Ju-ifið.* Einn þessara nýju kunn-
ingja okkar var unglingspiltur,
sem þráði mjög að auka þekk-
ingu sína á máli okkar og hafði
þann hátt á því, að hann skaut
að okkur skrýtnum skeytum á
undarlegri ensku. Þegar sameig-
inleg þekking okkar nægði ekki
til að komast að þýðingu sumra
þessara skeyta hans, sat hann
raunamæddur, eins og hann vor-
kenndi okkur að við skyldum
vera þeir aular að skilja ekki
móðurmál okkar. Meðal annarra
fróðlegra upplýsinga um sjálfan
sin sagði hann okkur að hann
„léki á reiðhjólið sitt á hverju
kvöldi".
* Dönsku stúdentarnir voru við
Geysi 9. ágúst. Þeir voru 80, með
16 fyldarmenn og 150 hesta. Með-
al þeirra voru ýmsir, sem síðar
urðu mætir og frægir menn. Far-
arstjóri leiðangursins var Mylius
Ericsen, hinn frægi landkönnuður,
sem siðar fórst í Grænlandi. „Hest-
burðirnir" af sápu, sem frúin
minnist á, segir „Isafold" að hafi
verið 15 pund. Talað er um að
Geysir hafi gosið „hvað eftir ann-
að“ um kvöldið, eftir að stúdent-
arnir komu frá Gullfossi — sem
þeir dást meira að en Geysir —
en umsögnin ber með sér, að ekki
var um raunveruleg gos að ræða,
heldur aðeins skvettur — Þýð.
t I
0)
11 o
3
= 9
o 5
y s
í
Lífgiö upp á háralit yðar
meö WELLAT0N, hár-
skolinu sem inniheldur
næringarefni. Islenzkur
leiðarvísir meö hverri
túpu.
Merkið tryggir gæðin
Halldór Jónsson hf.
Hafnarstræti 18
Sími 22170