Vikan - 07.12.1972, Blaðsíða 6

^ZeTK. /Islú&x,
Jólavörurnar eru komnar
llmvötn og alls konar
snyrtivara, gjafakassar
fyrirdömurog herra. -
Aldrei meira úrval.
P08TURINN
Hann brosti svo blítt
Elsku bezti Pósturl
Eg hef skrifað þér áður um
sama efni en fékk ekkert svar.
Þannig er að ég kynntist strák
í vinnunni í sumar. Eiginlega
var það hann sem byrjaði á
þessu öllu. Hann brosti svo
blítt þegar við hittumst á gangi
og ég veit að hann sneri sér
alltaf við.
Við sátum oft saman í sólinni í
matartímanum án þess að segja
mikið. Við borðum alltaf sam-
an og svona hefur þetta geng-
ið. Ég varð svo yfir mig hrifin
og stundum gat ég varla sofn-
að á kvöldin því ég hlakkaði
svo mikið til að sjá hann dag-
inn eftir. Ég veit að hann er
hrifinn af mér. (Hann hefur al-
drei sagt það). Ég tek það fram
að ég sé hann bara í vinnu-
tíma og nú skal ég segja ástæð-
una. Einu sinni þegar við vor-
um að borða kom stelpa ask-
vaðandi að borðinu okkar og
segir: „Til hamingju með dótt-
urina." Hann varð mjög skrýt-
inn og stelpan fór að tala um
barnið. Ég varð mjög sár og
hissa og vissi ekki mitt rjúkandi
ráð. Hann hafði alltaf borið trú-
lofunarhring, en ég var blind.
Ég vildi ekki tala um þetta og
leiddi því samræðurnar að öðru,
sem ég hefði trúlega ekki átt
að gera. Ég grét mig í svefn
um kvöldið, en svo fór ég að
hugsa að þýddi vlst lítið að
vera reið og [ huga mér fyrir-
gaf ég honum. Hann á bíl og
hefur nokkrum sinnum ekið
mér heim, þótt það sé mjög úr
leið. Kærastan hans hefur tvisv-
ar verið með í bílnum og þá
finnst mér ég vera eins og illa
gerður hlutur. Hún er pen og
stillt stúlka (hlutlaus). Mér finnst
ég vera lík móður hans, og við
greiðum hárið eins og erum
með sama háralit. Hann hælir
oft hárinu mínu. Jæja, mig
dreymir hann oft, einu sinni
dreymdi mig allt í Ijósbiáu (er
það fyrir giftingu?), og einu
sinni fannst mér hann vera I
rúminu mínu, sem er mjög lít-
ið, en þó fannst mér það afar
breitt.
Elsku Póstur, hvað á ég að gera?
Mér þykir vænt um hann og
honum um mig, því það sann-
aði ég með því að tala ekki við
hann í nokkra daga, en á þeim
tíma var hann alltaf að koma til
mín.
Ég er átján ára en hann tuttugu.
Ég hef aldrei orðið ' ástfangin í
„alvöru" fyrr.
Svo er það annað. Ég fer mjög
lítið út og um daginn hringdi í
mig strákur, sem ég kannast
ekki við, og bauð mér út. Ég
afþakkaði það, því að hann
vildi að ég færi með honum í
partí klukkan eitt. Ég hrein-
lega þorði ekki. Svo var það
annar, sem bauð mér á ball, en
þá gat ég alls ekki farið og ég
sá að honum sárnaði. Elsku
Póstur, hjálpaðu mér.
Ein í örvæntingu.
P.S. Hvað lestu úr skriftinni?
Reyndu að gleyma honum. Það
er eitfhvert vingl á honum í
ástamálum, ekkert bendir til
þess aS hann vilji skilja við
kærustuna, en hefur þó greini-
legan áhuga á að viðhalda sam-
bandinu við þig. Ekkert óeðli-
legt, en fremur óheppilegt af
félagslegum og tilfinningaleg-
um ástæðum.
Vertu ekkert að standa í þvi að
fara út með strákum, sem þú
ert ekkert hrifin af, sízt af öllu
í miðnæturpartí. Meðan þú átt
í þessu hugarstríði, hefur það
vissar hættur í för með sér; þú
gætir þá, í von um að gleyma
þessum trúlofaða, leiðzt út í ein-
hverja vitleysu. Reyndu að hafa
þolinmæði og sjá hvað setur.
Draumurinn um Ijósbláa litinn
boðar áreiðanlega eitthvað gott,
helzt ánægju eða hamingju. —
Þetta með rúmið gæti helzt
bent í þá átt, að vinátta ykkar
og mannsins ætti eftir að vaxa
og öðlast meiri dýpt og skilning.
Taugarnar í ólagi
Kæri Póstur!
Þakka þér fyrir allt gamalt og
gott. Þannig er, að mér leiðist
svo hræðilega heima hjá mér.
Það fer allt í taugarnar á mér nú
orðið. Ég þoli ekki mömmu og
systkini mín því síður, hvernig
sem ég reyni, en pabba svona
ágætlega, því hann skiptir sér
lítið af mér. Svo er það annað,
ég er með svo hræðilega minni-
máttarkennd. í fyrsta lagi er ég
svo hræðilega Ijót, í öðru lagi
heiti ég hræðilegu nafni, sem
mér er óspart strítt á, í þriðja
lagi er vinkona mín svo sæt, að
allir taka eftir henni, og ég verð
6 VIKAN JÓLABLAÐ