Vikan - 07.12.1972, Blaðsíða 65

lánið hans að ná i hana Signýju,
sem var bæði þrifin og
hugsunarsöm um búskapinn —
eins og hún ætti sjálf allt saman.
Hú sparaði allt — sparaði matinn
við sjálfa sig, hvað þá annað.
Kaupmaðurinn hafði lika klappað
brosandi á herðar hans og sagt,
að hann stæöi sig eins og hetja. Ó,
ekki svo sem ég eigi einn þetta
hrós skilið — eitthvað mætti
Abigael fá af þvi, haföi hann þá
sagt. Þá varð andlit
kaupmannsins bæði alvarlegt og
góðmannlegt i einu og hann
spurðihvernigAblgael annars liði.
„Svo er nú guði fyrir að þakka,
aö hún er skárri, en ekki liður sá
dagur enn, að hún finni ekki ein-
hversstaöar til og það mikið”.
,,Ó, vesalingurinn”, sagði
Magnus at meöaumkun. En svo
var sem nýju ljósi brygði fyrir i
augum hans. Hann brosti
ismeygilega og sagði, að vist ætti
hún það skilið að eignast fallega
jólagjöf, og með það sama greip
hann undir handlegg Grims og
leiddi hann fram í búðina. „Hér
eV hlutur, sem konu þinni mundi
þykja vænt um að eignast, og
væri lika höfðingleg jólagjöf”,
sagði Magnús og tók ljómandi
fallega saumavél, i glansandi
kassa meögylltumrósum, ofan úr
hillu og setti á borðið fyrir
framan hann. En Grimur fór ekki
óðslega að neinu. Hann velti
vöngum og skoðaði gersemina i
krók og kring og spurði hváð hún
HANSA-húsgögn
Verzlunin GELLIR selur v-þýzkar úrvalsvörur
frá ITT SCHAUP-LORENZ. Kynnist tæknilega
fullkominni framleiðslu. Ferðaviðtæki, segui-
bönd, STEREO-hljómtæki og sjónvörp.
Það borgar sig að kaupa það vandaða.
Veitum heiðruöum viðskiptavinum okkar full-
komna varahluta- og viðgerðaþjónustu.
Verzlunin
GELLIR
Garðastræti 11 sími 20080
HANSA-gluggatjöld
HANSA-kappar
HANSA-veizlubakkar
Vönduð íslenzk framleiðsla.
Umboðsmenn um allt land.
kostaði. „Fjörutiu og fimm
krónur”, sagði Magnús, „og er
þaö gjafverð á svona vönduðum
hlut”. En nú stóð svo á, að inni-
eign Grims var ekki nema átta
hundruö þrjátiu og sjö krónur.
„Ég haföi nú ekki ætlað mér að
láta innstæðuna fara niður úr átta
hundruðum”, sagði hann, hægt og
rólega. „Þá látum við þaö vera
svo, þú átt það sannarlega skilið
af mér”, sagði Magnús og bað
búðarþjóninn að búa vel um
gripinn. ..Þeir snúa ekki svo glatt
á Grim gamla ennþá, he, he,”
sagði Grimur viö sjálfan sig og
sló i Rauöku með spbttanum.
..Ósköp verður blessunin min
hrifin á jólanóttina”. Og af
óþreyjugleði sló hann aftur i
merina.
En þegar hér var komið
hugsunum Grims, þá birtist
honum allt i einu áhyggjuefni.
Hvar átti hann að geyma
gersemina til jólanna? Það var
hvergi i bænum sá staður, að
hann gæti ekki átt á hættu, að
Abigael rannsakaði, og i
útihúsunum gat verið varasamt
aö geyma svo vandaðan hlut.
Hann kunni ekki við að fara að
vekja upp á Hóli, til að koma
kassanum fyrir til geymslu, og
fyrr en varði var hann kominn
heim og hafði enga úrlausn
fengið. En á leiðinni heim frá
hesthúsinu datt honum i hug að
helzt væri að finna Signýju. Hún
var svo ráðagóð og þekkti lika
betur en hann inn á þessa
viðkvæmu hluti.
Léttfættur eins og köttur
laumaðist hann upp baðstofu-
tröppurnar og opnaði hurðina
hægt og gætilega. Rúm Signýjar
var rétt við dyrnar, og nú hallaði
hann-sér inn á pallstokkinn og
seildist i sængurhornið.
Signý reis upp við olnboga og
starði hálfhrædd út i myrkrið.
„Finndu mig fram, Signý, en
JÓLABLAÐ VIKAN 65
1