Vikan - 07.12.1972, Qupperneq 90

DÖGG hefur mikib
úrval af allskonar
skreytingarefnum,
jólaskreytingum
adventukrönsum,
tækifærisskreytingum
gjafavörum
ásamt frumskóg af
afskornum bbmum
DÖGG
álfheimum 6
sími 33978
MEÐ TUNDURDUFL í
VÖRPUNNI
niöur skipssíöuna á kaðli en siöan
ýttu þeir frá. Þeir sáu fljótlega að
flekinn hafði skaddast i
meðförunum og flaut illa. Þaö
vatnaði strax yfir hann og það var
sýnilegt.aðeitthvað af vatnsþéttu
hólfunum höfðu gefið sig.
Allt hafði þetta gerzt á stuttri
stund. Mennirnir á flekanum
ákváðu aö komast sem fyrst aö
lifbátnum. Þeir reru með
höndunum og sigarettukartoni,
sem Jörundur hafði tekið með um
leið og hann yfirgaf
loftskeytastöðina! Þótt seint
gengi komust þeir frá skipinu og
aftur fyrir þaö. Skrúfan var nú aö
mestu uppúr og framskipið i kafi.
Þeir komust að bátnum, og um
borð i hann. Það var mjög
þröngt og litið borð
fyrir báru. Þeir sáu að
ljósin loguðu ennþá um borö i
Fylki, en sfðan dofnuðu þau og
hurfu, og þeir vissu að sjórinn
hefði náö rafbúnaði vélarúmsins
og ljósavélinni. Það braut orðið á
skipinu. Það lyfti sér ekki lengur
og endalok þess voru sýnilega
skammt undan.
Skipið haföi boriö frá bátnum
og var spölkorn undan þegar þeir
sáu það hallast enn meira til
stjórnborða og afturenda þess
risa úr sjó. Bátaþilfarið,
afturskipiö, skrúfan, stýrið, en
aðeins nokkur andartök og siðan
stakkst skipið i djúpið.
Þeir horfðu á hringiðuna, sem
myndaðist þrátt fyrir ölduna, og
brátt tók lausum hlutum að skjóta
UPP á yfirborðið.
Það var máske fyrst nú, er
skipið var sokkið og mennirnir 32
i lifbáti i haugasjó 33 sjómilur frá
landi, að þeir gerðu sér fulla grein
fyrir kringumstæðum. Allt hafði
gerzt svo hratt og óraunverulega.
Margir voru meiddir, þeirra á _
meðal Auðunn Sæmundsson, faðir
skipstjórans og aldursforsetinn
um borð. Tveir voru þó verst
haldnir. ólafur Halldórsson sem
var siasaður á öxl og Gunnar
Eiriksson, sem var nærri
-drukknaður undir netinu. Fátt
var hægt að gera mönnunum til
aðstoðar. Margir voru fáklæddir,
engin föt voru I lifbátnum og
þeim kólnaði fljótt. Menn reyndu
að standa og sitja þétt og vonuðu
að togararnir sem voru i grennd
hefðu heyrt neyðarkallið.
Þá rak yfir staðinn, þar sem
Fylkir hvildi nú á botninum.
Vonuðu að hinn lifbáturinn heföi
losnað og myndi skjóta upp. Sú
von brást.
Meöal togaranna, sem voru að
veiðum nær landi var H v Hafliði
frá Siglufirði. Loft-
skeytamaðurinn þar heyrði
neyðarkall Fvlkis Einnig heyröi
loftskeytamaðurinn á varð-
skipinu Þór, sem statt var
viö Vesturland neyöarkallið, en
aöeins einu sinni. Fleiri togarar
en Hafliði heyrðu til Fylkis, og
settu á fulla ferð á slysstaðinn.
Það var um hálftima eftir að
Fylkir sökk, sem Hafliði kom að
bátnum. Það var byrjað að skima
og það auðveldaði björgunina að
sjálfsögðu. Auðunn Auðunsson
kallaði til Alfreðs Finnbogasonar
skipstjóra á Hafliða og bað hann
að koma kulmegin við bátinn.
Togarinn stanzaði og rak að
bátnum. Um borð I Hafliða voru
margar hendur á lofti til þess að
aðstoða Fylkismenn um borð.
Eftir að björgun var lokið, var
stefna sett til ísafjarðar.
Stuttu síðar var skeyti sent til
Sæmundar Auðunssonar,
framkvæmdarstjóra Fylkis-
úfgerðarinnar. Ennfremur til
Isafjarðar, þar sem beðið var um
að læknir kæmi út með lóðs-
bátnum vegna hinna meiddu.
Fregnin um að Fylkir heföi
farizt á tundurdufli barst fljótt
um tsafjörð. og þegar Hafliði kom
aö bryggju var þar mergt oianna
saman komiö. Farið var með
Olaf, Gunnar og nokkra aðra,
sem voru meiddir á spitalann.
Það kom i ljós, að Gunnar hafði
drukkið mikinn sjó og var kominn
með heiftúðuga lungnabólgu.
Ólafur haföi farið úr liði um öxl og
liðpokinn rifnað. Skurðaðgerð var
þvi nauðsynieg.
Þennan sama dag var sagt frá
þvi i fréttum útvarpsins, að
Fylkir hefði sokkið að völdum
tundurdufls. 1 sama fréttatima
kom einnig fram, að undirritað
hefði verið samkomulag I Paris,
milli íslendinga og Breta um að
löndunarbannið, sem verið hafði i
gildi i fjögur ár væri úr sögunni.
Hinn 15. nóvember kom
varðskipið Þór með mennina af
Fylki til Reykjavikur. Vinir og
venzlamenn fjölmenntu niður að
höfn og fögnuðu skipshöfninni.
Hópurinn, sem svo nauðuglega
haréi bjargast, kom þó ekki allur.
Ólafur Halldórsson og Gunnar
Eiriksson urðu eftir á spitalanum
á tsafiröi.
Þeir dvöldust nokkrar vikur á
sjúkrahúsi, en náðu báöir heilsu
við góða umönnun og hjúkrun á
tsafirði.
Nokkru áður en Fylkir héh' \lt, i
þessa örlagariku veiðiferð haföi
útgerðin pantað tvo
gúmmibjörgunarbáta, sem þá
voru litt þekkt björgunartæki hér
á landi, nema þá fyrir flugvélar.
Bátarnir áttu að koma um borð i
skipið i næstu ferð. Meðal
ráðamanna i landi virtist viss
mótstaða gegn þessari nýju gerð
björgunarbáta, þótt þeir
sjómenn, sem höfðu kynnt sér þá,
væru hinsvegar á einu máli um
notagildi þeirra.
Auðunn Auðunsson skipstjóri
var við komuna til Reykjavikur,
beðinn að segja frá atburðunum,
er Fylkir fórst^.I útvarpi. Hann
90 VIKAN -JÓLABLAÐ