Vikan - 07.12.1972, Blaðsíða 99

Hásoaoiavepzlmi Reykiavíknr
■ T !§l
Þessi vinsælu sófasett komin aftnr. Viðartegundir: Ljós fura og lituð. Áklæði
eftir vali. Hentar Iwar sem er.
Fylgizt með tímanum. - Lítið inn í
Húsoaynaverzlni Revkiavíker
fírautarholti 2, sími 1 Í9h0.
jólin eiga að vera hátíð
barnanna, og þau höfðu
hlakkað svo mikið lil að
sjá hve ánægð hún yrði yf-
ir gjöfunum, sem þau
höfðu valið lianda henni
Jólin eru nú framundan,
svo það væri ekki úr vegi
að grandskoða jólin í sjón-
máli lítils barns. Reyndar
byrja þau fyrst í desem-
ber, þá fer hringekjan af
stað. Ljós og stjörnur, að-
ventudagatöl og kransar,
búðargluggar fullir af jóla-
sveinum og alls kyns
glingri. Og með hverjum
degi eykst spennan. Svo er
svo mikið umstang, að það
er eins og stórveizla standi
til á hverjum degi. Mamma
hamast við undirhúninginn
og er þreytt og oft ergileg.
Að lokum rennur liinn
margþráði dagur upp.
Þann morgun vaknar Stína
snemma. Hún þýtur út úr
herberginu sínu og spyr
hvenær jólasveinninn
komi. En þessi dagur er
lnæðilega leiðinlegur. Eng-
ir leikfélagar. Eklcert að
gera. Það má ekki einu
sinni snerta við skrautinu
á jólatrénu og livergi
hrevfa við neinu. Svo má
heldur ekki hella niður á
jóladúkinn. Yið borðið tal-
ar og talar fullorðna fólk-
ið og Stína verður að sitja
grafkyrr. Biðin er hræði-
leg!
Þegar jólasveinninn og
jólagjafirnar koma, er
Stína orðin sveilt og þreytt
og áður en varir er allt
l)úið. Er þetta ekki nokk-
uð sennileg skýring á því
að jólagleði Slinu varð
svona skammvinn?
—- Það eru auðvitað eins
margs konar jólasiðir og
fólkið er margt, segir Anna
Nordlund harnasálfræðing-
ur. — En eitt er líklega
sameiginlegt hjá öllum,
sem halda liefðhundin jól,
það fylgir alltaf einhver
spenningur jólaundirbún-
ingnum. Fullorðna fólkið
liefur lítinn tíma til að
sinna börnunum, vegna
þess að jólin eru í núnd.
Víða er farið að baka,
verzla og undirbúa jóla-
matinn löngu fyrir jól. Lit-
il börn eru yfirleitt mjög
næm fyrir óvenjulegri
spennu á heimilinu.
Minnstu hörnin skilja ekki
livað um er að vera. Þau
verða óróleg, þegar öryggi
hversdagsleikans hreytist.
Erfiðast verður þetta þeim
yngstu, sem ekki skilja
hvað um er að vera.
Aftur á móti getur jóla-
stússið verið skemmtilegt
fyrir svolítið eldri börn, 3
—7 ára. Þau hafa einhverj-
ar hugmyndir um það sem
koma skal. En hverju bú-
ast þau við? Barn á
þriggja, fjögurra, fimm ára
aldri getur tæplega gert
sér grein fyrir því, að
minnsta kosti ekki livað
snertir jólahelgi og jóla-
gleði. Þau húast við jóla-
gjöfum, en þetla er þá að-
eins venjulegt dót.
Það getur farið fyrir
þeim eins og manninum í
sögu Strindbergs, sem alla
ævi liafði langað til að
eignast grænan bát, en
varð ekki að ósk sinni fyrr
en í hárri elli. Þegar fólk
spurði hann: — Ertu elcki
glaður yfir að hafa eign-
azt þennan græna bát?
Hann svaraði: — Það var
ekki þessi græni litur . . .
Það getur verið eitthvað
þessu líkt lijá börnunum.
Þau hafa ósltað eftir svo
mörgu, ekki sízt vegna þess
livað fullorðna fólkið ger-
ir mikið úr því. Þau eru
orðin þreytt af tilhlökkun.
Börnin finna lika að full-
orðna fólkið ætlasl til ein-
hvers af þeim og það er
allt bundið við þennan dag.
En það sem þau lieyra oft-
ast er: Nú eigið þið að vera
góð. Börnin eru yfirleitt
góð á aðfangadagskvöld.
Svo kemur lílca krafa um
að þau eigi að vera þakk-
lát, en þau vita varla
hvernig þau eiga að tjá sig.
Það er ekkert óvenju-
legt að hörn fái hita af
spenningi. Það er ekki ein-
göngu að kenna skamm-
deginu, — mótstöðukraft-
urinn minnkar við of mikla
spennu. *
JÓLABLAÐ VIKAN 99